تاملی بر خستگی عاطفی و تاب آوری در سازمان ها

هدف پژوهش تاملی بر خستگی عاطفی و تاب آوری در سازمان می باشد. امروزه اهمیت شغل در زندگی بر کسی پوشیده نیست.کار علاوه برتامین نیاز های مادی انسان زمینه ساز ارضای نیازهای غیرمادی انسان می باشد و اگر فرد بتواند با شرایط شغلی خودرا وفق داده و بداند چگونه با چالش های ناشی از محیط کاری مواجه شود حد مطلوبی از احساس موفقیت شغلی را تجربه می نماید(وفایی و همکاران ، ۱۳۹۸ ). از آنجا که نیروی انسانی مهمترین سرمایه ی اصلی سازمان ها بوده (سلیمانی و همکاران ، ۱۳۹۹ ) وتنها متاع تکرار ناشدنی سازمان است (زاهدان و بابلان ، ۱۳۹۹ )؛ پس برای برآوردن خواسته های حرفه ای ،لازم است که در کارخود با انگیزه و سالم بمانند و سلامت روان خود را حفظ نمایند (باکر و دمروتی، ۲۰۰۷ ). از این منظر سازمانها علاوه بر رسیدن بهاهداف باید به نیروی انسانی خود اهمیت ویژه ای داده و زمینه مراقبت از منابع انسانی را فراهم کند. امروزه سلامت روان کارکنانموضوعی بسیار مهم و چالش برانگیز است. یکی ازمولفه های قابل توجه در میان کارکنان که آنهارا از پیشرفت و گاهی لذت وتعهد به شغل دور نگاه می دارد خستگی عاطفی است. تحقیقات نشان می دهد که فرد در ورود به شغل به گونه ای هماهنگ وپرشور عمل می کند اما با گذشت زمان انرژی عاطفی وی رو به کاهش رفته و فرد به درجه ای از تحلیل انرژی می رسد که دیگررغبتی برای ادامه ندارد.خستگی عاطفی در همه ی عرصه های زندگی اعم از فردی و اجتماعی به ظهور رسیده و تبعات ناشی از آنبه فرد و سازمان صدمه وارد می کند .هنگام بروز مشکلات افراد سعی می کنند از آنها عبور کرده و به بقائ سلامت روانی خودکمک کنند.یافته های پژوهش نشان می دهد یکی از متغییرهای قابل ذکر در این مواجهه ،تاب آوری به معنای توانایی تحمل و سازگاری بابحران های زندگی و غلبه بر آنهاست که امروزه به آن توجه بیشتری می شود . فرهنگ تاب آوری بالا و تقویت آن می تواند درجهت رسیدن افراد به موفقیت و توسعه ی فردی و افزایش سطح بهره وری آنان کمک کند.این مقاله با هدف شناخت بیشتر پدیدهخستگی عاطفی و ارتباط آن با متغییر تاب آوری است

کلیدواژه ها:

خستگی عاطفی ، تاب آوری ، سازمان