اثر مهارت مربیگری مدیران بر درگیر شدن در شغل کارکنان ادارات ورزش و جوانان با نقش میانجی بازآفرینی شغلی

هدف: هدف از انجام این پژوهش، مطالعه اثرمهارت مربیگری مدیران بر درگیرشدن در شغل کارکنان ادارات ورزش و جوانان با نقش میانجی بازآفرینی شغلی بود. روش شناسی: این پژوهش کاربردی بوده و با استفاده از روش تحقیق پیمایشی اجرا شد. کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان تشکیل دهنده جامعه آماری این پژوهش بودند (۲۳۰ نفر). با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه پژوهش ۱۴۵ کارمند برآورد گردید و انتخاب آن ها به شیوه تصادفی خوشه ای انجام شد. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسش نامه های درگیرشدن در شغل (شاک و همکاران، ۲۰۱۶)، مهارت مربیگری مدیران (هان،  ۲۰۱۶) و بازآفرینی شغلی (سورا و همکاران، ۲۰۱۸) بود. روایی پرسش نامه ها توسط پنج دکترای مدیریت ورزشی تایید شد و در یک مطالعه مقدماتی، نتایج آزمون آلفای کرونباخ نشان داد، پایایی پرسش نامه های مورد استفاده قابل قبول می باشند. تحلیل داده های گردآوری شده به شکل توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (مدل سازی معادلات ساختاری) انجام گردید. یافته ها: نتایج مشخص نمود، مهارت مربیگری مدیران اثر مثبت و معنی داری بر درگیرشدن در شغل کارکنان ادارات ورزش و جوانان دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد، اثر مهارت مربیگری مدیران بر بازآفرینی شغلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان مثبت و معنی دار است. در نهایت، اثر مهارت مربیگری مدیران بر درگیرشدن در شغل کارکنان ادارات ورزش و جوانان با نقش میانجی بازآفرینی شغلی تایید گردید. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان چنین نتیجه گیری کرد که مدیران ادارات ورزش و جوانان با استفاده از مهارت مربیگری و توسعه قابلیت بازآفرینی کارکنان در شغل خود می توانند موجب افزایش درگیرشدن آن ها در شغل خود شوند؛ بنابراین قرار دادن برنامه های مرتبط با مربیگری در برنامه های توسعه مدیریت منابع انسانی ادارات ورزش و جوانان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

استعداد کارکنان ، بازخورد ، توانمندسازی ، مهارت یادگیری ، نیازهای شغلی