بررسی ویژگی های یادگیری بهتر در فضای آموزشی متاثر از روانشناسی محیط در استراتژی توسعه پایدار

مدارس نقش مهمی در شکل گیری ابتدایی شخصیت کودکان و نوجوانان دارند. مسائلی مثل خودشناسی و کشف دنیای اطراف و درک کردن و معنویات به صورت وسیع تر در این دوران به وقوع می پیوندد؛ بنابراین فضای آموزشی باید بتواند بسترساز مناسبی در جهت رسیدن به این خواستگاه مطلوب باشد. مطالعات اولیه مبانی نظری در حیطه علوم رفتاری است که بستر کلی این پژوهش است. نظریه های مختلف روانشناسی و نتایج حاصل از آن ها، اطلاعات مدون و کاملی برای طراحی یک فضای آموزشی قابل انعطاف در راستای اهداف این پژوهش است. یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است. حتی زمانی که به آن فکر نمی کنیم نیز اتفاق می افتد؛ با این تفکر که رفتار در خلا رخ نمی دهد؛ لذا راه های گوناگون رفتار، مرتبط با محیط کالبدی است. محیط های یادگیری از عناصری تشکیل خواهند شد که در کنار هم معنادار می شوند. ویژگی ها و کیفیت های هرکدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشند. جهت آگاهی بیشتر از وضعیت عمومی مدارس کشور به مقایسه نمونه ای از آن ها و مدارس مطلوب ساخته شده، خواهیم پرداخت که برای اخذ اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و از مقاله های منتشرشده در سایت های معتبر درباره دیدگاه نوین طراحی محیط های آموزشی بالاخص مقطع ابتدایی که از اهمیت ویژه ای در آموزش برخوردارند، استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

فضای آموزشی ، کودکان ، مدرسه ابتدایی ، توسعه پایدار ، آموزش منعطف