روانشناسی مشارکت دانش آموزی در محیط های آموزشی

این مقاله به بررسی پویایی های روانشناختی زیربنای مشارکت دانش آموزان در محیط های آموزشی می پردازد. با استفاده از یک رویکرد ترکیبی که ترکیبی از نظرسنجی های کمی و مطالعات موردی کیفی است، ما انگیزه های درونی و بیرونی را که باعث مشارکت دانش آموز می شوند، بررسی می کنیم. یافته های ما بر نقش محوری انگیزه درونی تاکید می کند و نشان می دهد که دانش آموزانی که علاقه و رضایت واقعی را از یادگیری خود کسب می کنند، مشارکت پذیرتر هستند. علاوه بر این، خودکارآمدی به عنوان یک پیش بینی کننده مهم ظاهر می شود، با دانش آموزانی که به قابلیت های تحصیلی خود باور دارند، فعال تر در فعالیت های کلاسی شرکت می کنند. نفوذ همتایان و ارتباط درک شده مطالب درسی با اهداف آینده نیز به طور قابل توجهی بر سطوح مشارکت دانش آموز تاثیر می گذارد. این مطالعه نتیجه می گیرد که مربیان و موسسات می توانند با پرورش انگیزه درونی، تقویت خودکارآمدی، پرورش یک محیط یادگیری اجتماعی مثبت و اطمینان از ارتباط برنامه درسی، مشارکت بالاتری را تقویت کنند. این بینش ها پایه ای برای استراتژی هایی برای افزایش مشارکت دانش آموز و موفقیت تحصیلی فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

مشارکت دانش آموز ، انگیزه درونی ، خودکارآمدی ، تاثیر همسالان ، ارتباط برنامه درسی.