نقش آموزش و پرورش در جامعه شناسی و تعلیم و تربیت دانش آموزان

در گذشته هدف از یادگیری را انتقال معلومات و تکرار آن می دانستند، اما امروزه چنین برداشتی از حوزه آموزش وجود ندارد. در عصر شتابان تکنولوژی و فناوری کارکردهای آموزش و پرورش وسیع تر و گسترده تر شده است، یکی از اهداف اساسی و مهم آموزش وپرورش، بروز رفتارهایی متناسب با روابط حاکم بر جامعه و جامعه پذیری افراد محسوب می شود، انتظار رفتارهای متناسب با روابط اجتماعی، هدف یادگیری می باشد. به عبارتی دیگر تغییر رفتار در جهت پرورش افراد برای توسعه روابط اجتماعی، جامعه پذیری و زندگی ایده آل است. در اغلب جوامع امروز، نهاد آموزش و پرورش، ابزارهای مهم تحقق اهداف و مقاصد اجتماعی به شمار می روند. انتظار می رود که موجبات رشد و توسعه اجتماعی، سیاسی، اقتصادی جامعه را فراهم سازد. پاسخ گویی به این انتظارات، دامنه گسترده ای از کارکردها را برای آموزش و پرورش بوجود می آورد پرورش به واسطه کارکرد هایی است که برعهده دارد و این کارکرد ها هم از جنبه فردی و هم از جنبه اجتماعی قابل بررسی است. تاکنون اندیشمندان مختلفی، آموزش و پرورش را از زاویای مختلف مورد مطالعه قرار داده اند؛ جامعه شناسان نیز آموزش و پرورش و کارکردهای آن را نیز از دیدگاه جامعه شناختی مورد بررسی قرار داده اند و کارکرد هایی برای آن در نظر گرفته اند که مهمترین آنها می توان به جامعه پذیری و فرهنگ پذیری، نظارت اجتماعی، انسجام و یگانگی اجتماعی، نوآوری و تغییرات روابط اجتماعی و غیره اشاره کرد. یکی از مهمترین اهداف تعلیم و تربیت، اجتماعی ساختن دانش آموزان یعنی آماده کردن آنان برای شرکت فعال و سازنده در زندگی اجتماعی، کسب آگاهی نسبت به حقوق اجتماعی خود و بهره برداری صحیح از آن و احترام به حقوق دیگران و همکاری با سایر افراد جامعه است. با توجه به اهمیت جامعه شناسی و تعلیم و تربیت دانش آموزان در این پژوهش به بررسی آن و نقش آموزش و پرورش در آنها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، آموزش و پرورش ، جامعه شناسی.