مقایسه تاثیر روش تدریس کاوشگری و مبتنی بر بازی بر شاخص های شناختی علوم تجربی ششم ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش تدریس کاوشگری با روش تدریس مبتنی بر بازی بر پیشرفت تحصیلی علوم تجربی و شاخص های شناختی فراگیران اجرا شد.روش تحقیق این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه های مقایسه است. جامعه آماری این تحقیق را ۱۵۶۰ نفر از دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان خوی که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بوده اند تشکیل می دهد.برای نمونه گیری از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده است که ۶۰ نفر از دانش آموزان پسر پایه ششم انتخاب شد. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش آزمون های پیشرفت تحصیلی محقق ساخته از تمام مطالب کتاب درسی علوم پایه پنجم (پیش آزمون) با پایایی ۷۳/۰ به روش کودر ریچاردسون ۲۱ و مطالب تدریس شده از کتاب درسی علوم تجربی پایه ششم(پس آزمون) با پایایی ۷۵/۰ به روش کودر ریچاردسون۲۱ است. یادداری، درک و کاربست مطالب آموخته شده به عنوان شاخص های شناختی در نظر گرفته شدند. نتایج تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که استفاده از روش تدریس کاوشگری در مقایسه با روش تدریس مبتنی بر بازی تاثیر برتر معناداری بر پیشرفت تحصیلی علوم تجربی شاخص های درک(۲۵/۷=F و ۰۵/۰≥P) و کاربست(۷۱/۳۴=F و ۰۵/۰≥P) دارد ولی بر دانش(۴۶/۰=F و ۰۵/۰≤P) تفاوتی مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، کاوشگری ، مبتنی بر بازی ، پیشرفت تحصیلی ، علوم تجربی