ارتقای خودتنظیمی و بهزیستی عاطفی دانش آموزان

این مقاله به بررسی نقش حیاتی خودتنظیمی و بهزیستی عاطفی در رشد تحصیلی و فردی دانش آموزان می پردازد. این روش ها و استراتژی های مبتنی بر شواهد را با هدف تقویت این جنبه های حیاتی آموزش بررسی می کند. ما یک مرور جامع از ادبیات، تجزیه و تحلیل مطالعات و مداخلاتی که خودتنظیمی و بهزیستی عاطفی در محیط های آموزشی را هدف قرار می دهند، انجام دادیم. این تحقیق شامل مهارت های خودتنظیمی، هوش هیجانی و ادغام آنها در برنامه های درسی و برنامه های مدرسه بود. مطالعه مروری نشان داد که آموزش صریح در مورد خودتنظیمی و بهزیستی هیجانی بر عملکرد تحصیلی و رشد فردی دانش آموزان تاثیر مثبت دارد. برنامه هایی که راهبردهای خودتنظیمی را با حمایت از بهزیستی عاطفی ترکیب می کنند، نتایج قابل توجهی از جمله افزایش خودکارآمدی، تاب آوری و هوش هیجانی را نشان می دهند. تاثیر متقابل بین خود تنظیمی و بهزیستی عاطفی به عنوان یک عامل مهم ظاهر شد و بر رابطه همزیستی بین این حوزه ها تاکید کرد. مداخلات موثر هر دو جنبه را به طور همزمان در نظر می گیرند و تاثیر متقابل پویا را تحت تاثیر عوامل داخلی و خارجی تشخیص می دهند. ادغام اصول خودتنظیمی و بهزیستی هیجانی در شیوه های آموزشی برای ارتقای دانش آموزان تاب آور، توانا و از نظر عاطفی سالم ضروری است. معلمان و سیاست گذاران باید این حوزه ها را در برنامه های درسی و سیاست ها اولویت بندی کنند و بر آموزش و توسعه حرفه ای معلمان تاکید کنند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، بهزیستی هیجانی ، آموزش ، مداخلات ، عملکرد تحصیلی