خودتنظیمی یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان

این مقاله به بررسی رابطه بین خودتنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان می پردازد. این یک مرور کلی از چارچوب نظری، شواهد تجربی، مکانیسم ها و مفاهیم برای آموزش و عمل ارائه می کند. روش ها شامل مروری نظام مند از مطالعات پژوهشی مرتبط برای تحلیل رابطه بین خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی انجام شد. یافته های کلیدی برای شناسایی موضوعات و گرایش های مشترک ترکیب و تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین خودتنظیمی یادگیری و عملکرد تحصیلی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. دانش آموزانی که مهارت های خودتنظیمی قوی، از جمله هدف گذاری، نظارت و راهبردهای یادگیری موثر را نشان می دهند، تمایل به دستیابی به موفقیت تحصیلی بالاتری دارند. عواملی مانند فراشناخت، انگیزه و خودکارآمدی نقش مهمی در میانجیگری این رابطه دارند. یافته ها اهمیت خودتنظیمی را برای پیشرفت تحصیلی نشان می دهد. مربیان و سیاست گذاران باید ادغام اصول خودتنظیمی در سیاست های آموزشی، برنامه های درسی و شیوه های آموزشی را در اولویت قرار دهند. با پرورش مهارت های یادگیری خودتنظیمی، دانش آموزان می توانند عملکرد تحصیلی، انگیزه و قابلیت های یادگیری مادام العمر خود را افزایش دهند. تحقیقات آتی باید بر درک بیشتر پیچیدگی های یادگیری خودتنظیمی و بررسی مداخلات موثر و ابزارهای فن آوری برای حمایت از توسعه آن متمرکز شود.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، فراشناخت ، انگیزش ، عملکرد آموزشی.