نقش و ارتباط روان شناسی تربیتی در نظام آموزش و پرورش

روانشناسی تربیتی یکی از مهمترین رشته هایی است که به بحث و بررسی پیشرفت های درسی و نارسائیهای تحصیلی یادگیرندگان می پردازد . به عبارتی روانشناسی تربیتی شاخه ای از علم روانشناسی است که هدف آن کمک به دست اندرکاران تربیت در برخورد درست با مسائل آموزشی و تربیتی است . امروزه رونق اقتصادی ، پویائی فرهنگی ، آسایش عمومی و بطور کلی توانائی صنعتی و خودکفائی هر جامعه ای به نظام آموزشی برتر و پیشرفته تر آن وابسته است. زمانی که به دستگاههای عظیم آموزشی در کشورهای قدرتمند جهان نظر بی افکنیم، مشاهده می کنیم که چه نیروی بزرگی و با چه برنامه های سنجیده ای برای تربیت و آموزش کودکان و نوجوانان ، کارگران فنی ، مهندسان حسابداران ، مدیران ، معلمان و بسیاری متخصصان دیگر دست اندرکارند و برای تربیت مدرسان و کارشناسان هر یک از این رشته ها سازمانهای گوناگون دیگری با برنامه ها ، تکنیکها و روشهای خاص به فعالیت ادامه می دهند. موفقیت این سازمان آموزشی ، وابستگی تام به اجرای درست یافته ها و دستاوردهای روان شناسی تربیتی دارد.، روانشناسی به معلمان کمک میکند تا مراحل رشد و تکامل کودک و نیازهای او را در هر یک از این مراحل، به خوبی شناسایی کند. همچنین اطلاعاتی را در مورد تواناییها، علیق و هوش افراد به معلم ارائه می دهد. هدف از پژوهش حاضر »بررسی تاثیر کاربرد روانشناسی در نظام آموزش و پرورش« میباشد. روتنشانسان به دنبال این هستند که بفهمد نحوه ی یادگیری دانش آموزان و رشد آنها چگونه است و معلمان باید چه کارهایی انجام دهند تا آموزش موفق تری داشته باشند. روانشناسان تربیتی بر روی فناوری های مختلفی که در بحث آموزش استفاده می شود تمرکز می کنند، اینکه معلمان چطور برنامه تحصیلی را تدوین می کنند، طرح درس و سرفصلهای تدریس در کلاس چگونه تعیین می شود. دانش روانشناسی تربیتی دارای اهمیت اساسی در حل مسائل تدریس و تربیت است . با توجه به مباحث مطرح شده مقاله فوق که به صورت مروری و با بهره گیری از مقالات موجود در حوزه روانشناسی تربیتی و کتابخانه ای انجام گردیده است ؛ به اهمیت این موضوع در بهبود کیفیت آموزشی پرداخته است

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، روانشناسی ، نقش