تحلیل اثرات آموزش مبتنی بر مسئله بر مهارت های ارتباطی در دانش آموزان ابتدایی

آموزش مبتنی بر مسئله یکی از روش های نوین آموزشی است که در آن یادگیری از طریق حل مسائل واقعی و پیچیده انجام می شود. این روش به ویژه در سطح ابتدایی می تواند به ارتقاء مهارت های مختلف دانش آموزان کمک کند. در این میان، مهارت های ارتباطی به عنوان یکی از ارکان اصلی یادگیری و تعامل موثر در محیط های آموزشی و اجتماعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. توانایی های ارتباطی شامل مهارت های گفتاری، شنیداری، نوشتاری و غیرکلامی هستند که برای موفقیت در محیط های آموزشی و زندگی روزمره ضروری به شمار می روند. با وجود اینکه تحقیقات زیادی در زمینه های مختلف آموزشی وجود دارد، تاثیر آموزش مبتنی بر مسئله بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان ابتدایی به طور خاص کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. در حالی که انتظار می رود روش های فعال آموزشی مانند PBL بتوانند مهارت های ارتباطی دانش آموزان را بهبود بخشند، اطلاعات دقیق و کافی درباره میزان و نوع این تاثیرات در دسترس نیست. این کمبود اطلاعات موجب می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی نتوانند به طور موثر از این روش برای تقویت مهارت های ارتباطی استفاده کنند. توسعه مهارت های ارتباطی در دوران ابتدایی، پایه گذار موفقیت های آموزشی و اجتماعی در مراحل بعدی زندگی است. آموزش مبتنی بر مسئله می تواند فرصتی برای دانش آموزان فراهم کند تا در موقعیت های واقعی و شبیه سازی شده، مهارت های گفتاری، شنیداری، و تعامل گروهی خود را بهبود بخشند. مقاله حاضر به تحلیل اثرات آموزش مبتنی بر مسئله بر مهارت های ارتباطی در دانش آموزان ابتدایی می پردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که آموزش مبتنی بر مسئله به طور قابل توجهی بهبود مهارت های ارتباطی دانش آموزان ابتدایی را به همراه دارد. این بهبودها شامل افزایش توانایی های گفتاری، تقویت مهارت های شنیداری، و بهبود تعاملات گروهی است

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، یادگیرنده ، آموزش مبتنی بر مسئله ، روش آموزش ، دانش آموز محور