تحلیلی استعاری زبانشناختی بر ضرب المثل های حوزه احساسی خشم در زبان های فارسی و ترکی

پژوهش حاضر به بررسی استعاره های مفهومی حوزه خشم در آیینه ضرب المثل های دو زبان فارسی و ترکی می پردازد. تلاش شده است از منابع مختلف برای دو زبان مذکور، داده های مورد نیاز از هر دو زبان استخراج و گردآوری شود. پربسامدترین نگاشت نام ها در هر دو زبان مشخص و جداگانه در جدول آورده شود. در کنار نگاشت نام ها، پربسامدترین حوزه های مبدا نیز شناسایی و معرفی شدند تا مشخص گردد گویشوران این دو زبان بیشتر از چه نگاشت نام ها و حوزه های مبدا برای بیان استعاری خشم استفاده می کنند. مشخص شد در زبان فارسی پربسامدترین نگاشت نام ‍[خشم آتش است] و در زبان ترکی ‍[خشم نادانی/جهل است] می باشند. در رابطه با حوزه های مبدا نیز پربسامدترین حوزه مبدا که برای مفهوم سازی خشم به کار می رود، به ترتیب حوزه های مبدا "روشنایی و تاریکی" در زبان فارسی و "انسان/بدن انسان"در زبان ترکی قرار دارند که بسامد وقوع به نسبت تعداد ضرب المثل های بررسی شده در هر زبان آورده شد. با تحلیل هایی که صورت گرفت به نظر می رسد که هر چند تقریبا گویشوران این دو زبان از یک الگوی واحد فرهنگی برای تولید استعاره خشم استفاده می کنند اما به نظر می آید تفاوت های فرهنگی باعث تولید نگاشت نام های متفاوت نیز شده است.

کلیدواژه ها:

خشم