سنجش پذیرش اجتماعی معماری خاک مبنا و حکمت آن در اقلیم شهر یزد

معماری خاک مبنا، یکی از فنون ساخت وساز کهن و بخشی از اصالت های ارزشمند معماری و مبانی حکمی آن است که تجارب استفاده از آن در طول زمان دستخوش تحولات مختلفی گردیده است. این پژوهش به شناخت میزان پذیرش عمومی کنونی و استفاده از معماری خاک مبنا در بستر شهر یزد و شناخت مجموعه عوامل مختلف موثر بر آن می پردازد. رویکرد پژوهش ،کمی و ماهیت آن کاربردی و با استفاده از منطق استدلال قیاسی و مدل های متداول سنجش پذیرش اجتماعی، همانند «مدل یوتات» و «نظریه رفتار برنامه ریزی شده»، مدون شده و روش تجزیه وتحلیل داده ها به شکل کمی و شامل مجموعه ای از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی همانند آزمون تفاوت میانگین و رگرسیون خطی است. ابزار جمع آوری داده های پژوهش، یک پرسش نامه ی محقق ساخته با جامعه آماری ۴۰۰ نفری و به روش نمونه گیری تصادفی است. بر اساس یافته های توصیفی؛ متغیر آگاهی دارای پایین ترین امتیاز (۷۵/۱) و متغیر سودمندی ادراکی محیط زیستی (۹۰/۳) بالاترین امتیاز و همچنین، متغیر رفتاری میزان استفاده از معماری خاک در شهر یزد، دارای میانگین امتیازی (۷۱/۲) پایین تر از حد میانی طیف لیکرت است؛ به علاوه، شانزده متغیر مستقل با متغیر وابسته رفتار، دارای ضریب همبستگی و شش متغیر مستقل نیز دارای ضریب تاثیر معنادار (۶۲۵/۰) بر متغیر وابسته می باشند. سهولت درک شده، ویژگی های فردی، نگرش های رفتاری، تجربه و سودمندی درک شده در بعد سازه ای بیشترین ضریب تاثیر را در این مجموعه متغیرها داشته اند. درمجموع، شناخت میزان پذیرش عمومی معماری خاک مبنا در شهر یزد فراهم شده است.

کلیدواژه ها:

پذیرش اجتماعی ، مدل های پذیرش عمومی ، معماری ، معماری خاک مبنا