چگونه می توان با تکیه بر مسائل فراکالبدی و زمینه گرائی، به الگوهایی تحت عنوان الگوهای پایداری فرهنگی برای ساخت مسکن رسید

در گذشته هدف از ایجاد سکونتگاه، ساخت سرپناهی برای مقابله در باربر عوامل جوی و خطرات محیطی و به مرور پاسخگو به فعالیتهای مرتبط با سکونت، که با گذشت زمان و تغییر نوع نگاه و رویکرد به مسئله مسکن و توجه به نهادهای اجتماعی، تفاوت در شیوه زندگی و در نهایت تغییر در نیازهای سکونتی به منظور تأمین و بهبود آسایش فیزیکی، روانی و ایجاد حس تعلق در ساکنین و به خدمت گرفتن انرژی های تجدید پذیر محیطی معطوف داشت تا با تبیین الگوها و شاخصه هایی جهت تنظیم شرایط فرهنگی، اجتماعی، محیطی و اقتصادی را در غالب مفاهیم توسعه پایدار در سه بخش پایداری اقلیمی- پایداری فرهنگی، اجتماعی و پایداری اقتصادی برنامه ریزی نماید. عنوان این مقاله در راستای پاسخ به پرسش (چگونه می توان با تکیه بر مسائل فراکالبدی و زمینه گرائی به الگوهایی تحت عنوان الگوهای پایداری فرهنگی برای ساخت مسکن رسید) می باشد، با توجه به ماهیت روش تحقیق به صورت تحلیلی و به لحاظ جمع آوری داده ها، روش میدانی و مطالعات کتابخانه ای مد نظر بوده و اهداف پژوهش نیز تطبیق است. در آغاز سعی شده با در نظر گرفتن نیاز های جامعه هدف به مکان یابی سایتی که شاخصه های پایداری را داشته باشد پرداخته و توجه به مباحث فرکالبدی، زمینه گرائی، استفاده از کهن الگوها، عناصر کا لبدی معماری گذشته و در نظر گرفتن الگوهای رفتاری، عادت اجتماعی و ساختار فرهنگی ساکنان آینده برای ایجاد تعامل و تسهیل هر چه بیشتر روابط اجتماعی (توجه به زندگی جمعی، سنت ها و آداب و رسوم، توجه به اصول پنج گانه معماری ایرانی و حریم و محرمیت، ا یجاد فضاهای مشاع، ارتباط ساختمان به ع نوان تک عنصر با سایر عناصر بستر و توجه به سیمای مطلوب شهر) مورد مطالعه و به طراحی مسکن ایرانی اسلامی دست یابیم.