رابطه پریشانی روانشناختی با اختلال پرخوری : نقش میانجی خود کنترلی

با توجه به تغییرات محیطی و افزایش روزافزون اختلال پرخوری و اهمیت شناخت این موضوع، هدف پژوهش حاضربررسی رابطه پریشانی روانشناختی با اختلال پرخوری و اینکه آیا خودکنترلی می تواند این رابطه را واسطه کند، می باشد.در این پژوهش که یک مطالعه توصیفی مقطعی است از ۱۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به صورت خودگزارش دهیکتبی از طریق پرسشنامه های کوتاه شدهی پرومیس (SPQ) و مقیاس افسردگی،اضطراب و استرس(DASS-۲۱) و مقیاس خودکنترلی تانجی اطلاعات کسب شد. برای تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفادهشد. نتایج نشان داد اثر مستقیم پریشانی روانشناختی بر خودکنترلی (p<۰/۰۱, β=۰/۵۱) و اختلال پرخوری(p<۰/۰۱, β=۰/۲۹) از نظر آماری معنادار است. همچنین نتایج حاکی از آن بود که پریشانی روانشناختی به صورتغیرمستقیم و بواسطه خودکنترلی با پرخوری غذا رابطه دارد (p<۰/۰۵, β=۰/۱۱)؛ براین اساس میتوان گفتخودکنترلی رابطه بین پریشانی روانشناختی با پرخوری را میانجیگری می کند.

کلیدواژه ها:

پریشانی روانشناختی ، اختلالات خوردن ، اختلال پرخوری ، خودکنترلی