رابطه حمایت اجتماعی و سلامت روان مادران دارای کودک معلول ذهنی با نقش میانجی کیفیت زندگی

زمینه و هدف: تولد فرزند معلول می تواند تاثیرات گسترده ای بر خانواده داشته باشد و واکنش های گسترده عاطفی را از سوی والدین و اعضای خانواده برانگیزد. برای برخی، این مشکل یک بحران است و نیاز به سازگاری روانی شدید دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی، سلامت روان مادران دارای کودک معلول ذهنی با نقش میانجی کیفیت زندگی انجام گرفت.روش: این پژوهش از نظرروش توصیفی و نوع آن همبستگی (تحلیل مسیر) می باشد. جامعه آماری را کلیه مادران کودکان معلول ذهنی ۷ تا ۱۴ ساله در مدارس استثنایی آموزش و پرورش استثنایی مشهد در بازه زمانی فروردین لغایت اردیبهشت ۱۴۰۲ تشکیل داد که بر اساس اعلام آموزش و پرورش استثنایی در ناحیه ۷ ؛ ۲۰۰ نفر بودند. نمونه پژوهش با توجه به حجم جامعه و با استفاده از جدول کرجسی-مورگان و با احتساب ریزش، تعداد ۱۲۷ نفر انتخاب شد. پس از هماهنگی با مدارسی که آماده همکاری بوده انتخاب و برای اجرای پژوهش دعوت شدند. جهت سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۶)، حمایت اجتماعی فیلیپس (۱۹۸۶) و سلامت عمومی گلدنبرگ (۱۹۷۲) استفاده شد که توسط نمونه های پژوهش تکمیل شدند. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و در سطح استنباطی از تحلیل مسیر با نرم افزار SPSS۲۲ و Amos۲۴ استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که تمامی مسیرهای مستقیم و غیر مستقیم از حمایت اجتماعی به سلامت روان معنادار شده است (۰/۰۵>P). همچنین مسیر مستقیم کیفیت زندگی به سلامت روان معنادار شده است (۰/۰۵>P) و مسیر مستقیم حمایت اجتماعی به کیفیت زندگی معنادار شده است (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: در نتیجه کیفیت زندگی بین حمایت اجتماعی و سلامت روان مادران دارای کودک معلول ذهنی نقش میانجی ایفا می کند. لذا به منظور افزایش کیفیت زندگی، پیشنهاد می شود سازمان ها و ارگان های حوزه کودکان استثنایی و خانواده، دوره های آموزشی مناسب و برنامه های تقویتی حمایت اجتماعی و سلامت روان را در نظر بگیرند.

کلیدواژه ها:

کودک معلول ذهنی ، حمایت اجتماعی ، کیفیت زندگی ، سلامت روان ، ، مادران.