مدل کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران آسیب نخاعی بر اساس تنظیم شناختی هیجان و اجتناب تجربی: نقش میانجی تحمل پریشانی

زمینه و هدف: آسیب نخاعی از جمله ناتوانی هایی است که تاثیرات بسیار گسترده ای بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا گذاشته و زندگی بیمار را دچار مشکلات عدیده ای می کند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه تنظیم شناختی هیجان و اجتناب تجربی با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران آسیب نخاعی انجام شد. روش تحقیق: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران آسیب نخاعی مراجعه کننده به بیمارستان ولیعصر(عج) خرمشهر در سال ۱۴۰۲ بودند که ۲۳۰ نفر واجد شرایط به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های تنظیم شناختی هیجان گراس و جان(۲۰۰۳)، اجتناب تجربی ای گامز(۲۰۱۱)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵) و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت وبر (۱۹۹۲) پاسخ دادند. مدل پژوهش و روابط بین متغیرها با استفاده از همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و نرم افزار Amos تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد تحمل پریشانی در ارتباط بین تنظیم شناختی هیجان( ۳/۴۲= P<۰/۰۱، Z )با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران آسیب نخاعی نقش واسطه ای معناداری دارد. همچنین تحمل پریشانی در ارتباط بین اجتناب تجربی (۴/۰۳ -= P<۰/۰۱، Z ) با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت نقش واسطه ای معناداری دارد.نتیجه گیری: تنظیم شناختی هیجان و اجتناب تجربی نقش مهمی در پیش بینی سطح کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران آسیب نخاعی دارند، بنابراین توجه به آن ها می تواند راهکاری موثر برای حفظ کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران آسیب نخاعی باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی مرتبط با سلامت ، تنظیم شناختی هیجان ، اجتناب تجربی ، تحمل پریشانی ، بیماران آسیب نخاعی