مقایسه صفات شخصیتی مبتنی بر DSM-۵، کیفیت زندگی و پریشانی روان شناختی در معلولین جسمی و ناشنوا

افراد دارای انواع مختلف معلولیت متفاوت و ناهمگون هستند و تجربه معلولیت ناشی از تعامل عوامل سلامتی، شخصی و محیطی به طور قابل توجهی متفاوت است. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف مقایسه صفات شخصیتی مبتنی بر دی.اس.ام-۵، کیفیت زندگی و پریشانی روان شناختی در بین معلولین جسمی و ناشنوا انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل دانشجویان معلول جسمی و ناشنوای شاغل به تحصیل در دو دانشگاه تهران و فرشتگان در نیم سال اول سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود؛ که از این میان ۱۰۰ نفر واجد شرایط به صورت هدفمند وارد مطالعه شدند (۵۰ دانشجوی معلول جسمی و ۵۰ دانشجوی ناشنوا). ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه صفات شخصیتی مبتنی بر دی.اس.ام-۵ (کروگر و همکاران، ۲۰۱۲)، مقیاس کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۶) و مقیاس پریشانی روان شناختی (کسلر ۲۰۰۲) بود. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ با استفاده از آزمون تحلیل واریانس صورت گرفت. یافته ها نشان داد در صفات شخصیتی مبتنی بر دی.اس.ام-۵ (۰/۰۰۱>p) و کیفیت زندگی (۰/۰۳۱>p) بین دانشجویان با معلولیت جسمانی و ناشنوا تفاوت معناداری وجود دارد. در پریشانی روان شناختی بین دو گروه اختلاف آماری معناداری مشاهده نشد (۰/۴۵۷>p). به نظر می رسد حضور در دانشگاه ویژه افراد ناشنوا- دانشگاه فرشتگان- جامعه افراد ناشنوا را از انگ و تبعیض محافظت می کند و در عین حال تعاملات اجتماعی بین افراد ناشنوا و کم شنوا را افزایش می دهد که می تواند در ارتقاء کیفیت زندگی و کاهش صفات نابهنجار شخصیتی دانشجویان ناشنوا در مقایسه با افراد معلول جسمانی که در دانشگاه تهران به تحصیل اشتغال دارند، اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

صفات شخصیتی ، کیفیت زندگی ، معلولیت ، جسمانی ، ناشنوا.