پیش بینی آمادگی به اعتیاد براساس صفات شخصیتی و طرح واره های ناکارآمد اولیه در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر چالوس

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی آمادگی به اعتیاد بر اساس صفات شخصیتی و طرح واره های اولیه ی ناکارآمدشان، انجام شد. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. مواد و روش ها: جامعه، حجم نمونه و روش نمونه گیری آماری شامل ۱۰۰ نفر از دانش آموزان پسر متوسطه ی دوم در سال تحصیلی ۱۴۰۱ درحال تحصیل بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در خصوص ابزارگرداوری اطلاعات، داده ها با پرسش نامه ی آمادگی به اعتیاد زرگر (۱۳۸۷)، پرسش نامه ی طرح واره های ناکارآمد اولیه ی یانگ (۲۰۰۳) و پرسش نامه ی صفات شخصیتی نئو مک کرا و کاستا (۱۹۸۵) گردآوری شد.داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۶ و به روش آمار توصیفی و آمار استنباطی همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نشان داد طرح واره های آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری، رها شدگی، نقص شرم و بی اعتمادی بدرفتاری به طور مثبت و معنی داری قابلیت پیش بینی آمادگی به اعتیاد را در دانش آموزان داشته اند. همچنین، صفات شخصیتی قابلیت پیش بینی آمادگی به اعتیاد دانش آموزان را به طور معنی داری دارد. برون گرایی با بیشترین میزان بتا و پس از آن روان رنجورخویی به طور مثبت و وظیفه شناسی به طور منفی توانایی پیش بینی آمادگی به اعتیاد دانش آموزان را داشتند. استنتاج: این پژوهش نشان داد که صفات شخصیت و طرح واره های ناکارآمد اولیه می تواند آمادگی به اعتیاد را در دانش آموزان پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، طرح واره های ناکارآمد اولیه ، صفات شخصیتی.