بررسی ویژگی های کیفی انگور طی انبارمانی و عوامل موثر بر آن

میوه ها و سبزی ها سیستم های بیولوژیکی زنده هستند که بعد از برداشت به تدریج دچار تغییرات نامطلوبیمی شوند که به مرور باعث از بین رفتن این محصولات و افزایش ضایعات می گردد. افزایش عمر پس از برداشت محصولاتباغبانی توسط روش ها و فنون پس از برداشت امکان پذیر است و در سالهای اخیر به تکنولوژی پس از برداشت در باغبانیتوجه زیادی شده است. فن آوری های پس از برداشت به صورت حفظ محصولات مختلف در شرایط مختلف نگهداری وحمل و نقل تعریف می شوند. انگور میوهای نافرازگرا است که به علت دارا بودن بافتی نرم در اغلب مراحل از زمان برداشت،جابجایی و انبارداری دچار افت کیفیت و کاهش بازارپسندی می گردد. با اینکه میوه انگور دارای فعالیت فیزیولوژیک پایینیاست اما در معرض کاهش شدید آب قرار دارد به طوریکه پس از دو الی سه روز، مشکلاتی مثل خشک شدن و قهوه ایشدن ساقه، ریزش حبه ها و حتی چروکیدگی و پلاسیده شدن حبه ها و در برخی موارد آسیب های میکروبی در آن بهوجود میآید. به همین دلیل آشنایی با روش های نگهداری انگور جهت حفظ کیفیت و افزایش انبارمانی و کاهش ضایعاتاین میوه از لحاظ اقتصادی حائز اهمیت می باشد. بررسی روند تغییرات کیفی و بیوشیمیایی میوه انگور جهت بسته بندی ونگهداری در سردخانه و عرضه خارج از فصل لازم و ضروری می باشد. کاربرد بسته بندی های نوین از جمله پوشش هایخوراکی روش موثری جهت حفظ و نگهداری میوه ها و محصولات کشاورزی به شمار می آید. پوشش های خوراکی با کاهششدت تنفس میوه ها، ماندگاری آنها را به صورت چشمگیری افزایش و میزان ضایعات را کاهش می دهند. در این پژوهشبه بررسی ویژگی های کیفی انگور پس از برداشت و طی انبارمانی و عوامل موثر بر آن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

انگور ، بسته بندی فعال ، انبارمانی.