ارائه الگویی برای طبقه بندی طاقهای مسجد جامع اصفهان

در معماری سنتی ایران هر عنصری تجلی دهنده بخشی از جهان پیرامون ماست. در این میان طاقها به عنوان نمادی از آسمان، جایگاه و معنی فراتر ازیک سرپناه ساده دارد. اما اگر از ظاهر فرمال و شکلی بنگریم، طاقها به عنوان یکی از عناصر اصلی معماری ایرانی وظیفهشان پوشاندن بخشهایی ازفضای داخلی بناست. در بررسیهای انجام شده این نتیجه حاصل شده است که این طاقها بی آن که جز بار وزن خود متحمل بار اجزای سازهای دیگرشوند بار وارد شده بر خود را از طریق تکیه گاههای موجود در بنا به سوی پی و زمین انتقال میدهند. در این میان مسجد جامع اصفهان به عنوان گنجینه سیزده صده آثار معماری ایران مجموعه بینظیری از طاق میباشد. مجموعهای که مشتمل بر بیش از 480 طاق میباشد، که بیش از سیصد و هشتاد نمونه از این طاقها غیر تکراری میباشد.با توجه به کثرت طاقهای مسجد جامع اصفهان ارائه یک طبقهبندی جامع از این طاقها می تواند کمک شایان توجهی به مطالعه و بررسی در زمینه شناخت کارکرد و عملکرد این طاقها از نظر باربری و نقش سازه ایشان در معماری خواهد کرد. در این راستا هدف اصلی از تحقیق حاضر ارائه یک دسته بندی از این مجموعه میباشد. در این راستا با توجه به مطالعات صورت گرفته در زمینه طاقها و با مشاهده و بررسی تمامی این پوششها درمسجد عتیق اصفهان و با عنایت به راهنماییهای استاد مربوطه جناب آقای دکتر تهرانی سعی بر این داریم تا بتوانیم این کار را به سر منزل مقصود رسانده و الگویی برای طبقهبندی طاقهای مسجد جامع اصفهان ارائه نماییم.

کلیدواژه ها:

هندسه نظری و عملی ، طبقهبندی ، مسجد جامع ، اصفهان