رابطه طرحواره رها شدگی و سبک های دلبستگی با شکست عشقی در دانشجویان دختر۰۲تا۵۳ساله شهر تهران

ورود به دانشگاه برای دانشجویان یک دنیای جدید است و همراه با تعارضه ای خوب و بد خاصی است. یکی از این موارد ارتباط با جنس مخالف و روابط عاطفی بین دختران و پسران می باشد که هنگام ورود به دانشگاه وبه علت مختلط بودن این فضا،این مسئله بیشتر دیده می شود. در این میان ممکن است روابط عاطفی شکل گیرند و سرانجام های متفاوتی ازجمله شکست عاطفی داشته باشند. شکست رابطه یکی از معمول ترین منابعاسترس زا برای دانشجویان معرفی شده است. با ورود به دانشگاه، روابط عاطفی ابعاد جدیدی می یابد، زیرابا تغییر موقعیت و دوری از خانواده، نیازمندی های عاطفی خاص تر شده و از طرفی امکان ارتباط با جنس دیگرفراهم می شود. یکی از آسیب های متوجه دختران در دوران دانشجویی، شکست عشقی است؛ لذا این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین طرحواره رهاشدگی و سبک های دلبستگی با شکست عشقی در بین دانشجویان دختردانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب انجام شد.در این راستا جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال ۳۰۴۱ بود که تعداد ۰۴ دانشجو از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل، طرحواره های ناسازگار یانگ (۲۰۰۵)، پرسشنامه ضربه عشق راس (۱۹۹۹) و سبک های دلبستگی هزن و شیور (۱۹۸۷) بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین طرحواره رها شدگی با شکست عشقی در دانشجویان رابطه معناداریوجود دارد. یعنی با افزایش طرحواره رهاشدگی میزان شکست عشقی در دانشجویان افزایش می یابد و برعکس. همچنین نتایج نشان می دهد بین سبک دلبستگی ایمنو شکست عشقی رابطه منفی وجود دارد و بین سبک دلبستگی اجتنابی و دو سوگرا و شکست عشقی رابطه مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره رهاشدگی ، سبک های دلبستگی ، شکست عشقی