اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر بیان ژن های میوستاتین و فولیستاتین در عضله دو قلو رت های نر سالمند

چکیده زمینه وهدف: سالمندی یک فرآیند طبیعی در زندگی انسان است. سارکوپنی کاهش تدریجی توده و عملکرد عضلانی است که با افزایش سن رخ می دهد. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر با ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی ۴۲ + ۳۵۳ گرم و در سن ۱۸ هفتگی، به صورت تصادفی به سه گروه, تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و کنترل (هر گروه شامل ۱۰ سر رت) تقسیم شدند. سپس گروه های تمرین استقامتی و قدرتی به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته در تمرینات مخصوص به خود شرکت کردند. نتایج: نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که بین مقادیر ژن میوستاتین و ژن فولیستاتین در گروه های استقامتی، مقاومتی و شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تمرینات استقامتی و مقاومتی تاثیر معنی داری در کاهش بیان ژن میوستاتین داشته است. همچنین نتایج این آزمون افزایش ژن فولستاتین را در دو گروه استقامتی و مقاومتی نسبت به گروه کنترل را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج آزمون های آماری کاهش معنی داری را در بیان ژن میوستاتین و افزایش معنی داری را در بیان ژن فولیستاتین در گروه های تمرین استقامتی و قدرتی در مقایسه با گروه کنترل را نشان داد. در نهایت، یافته های این مطالعه نشان داد که تمرینات قدرتی و استقامتی می توانند بیان ژن های درگیر در هیپرتروفی عضله دوقلو رت های نر سالمند را تغییر دهند. و به نظر می رسد این نوع تمرینات می توانند برای کاهش عوارض سارکوپنی ناشی از افزایش سن مفید باشند.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، سارکوپنی ، میوکین ها ، تمرین استقامتی ، تمرین قدرتی