بررسی محدوده ی شمول عبارت "انه لا یحب المسرفین" با تکیه بر آراء مفسران فریقین

از میان مصادیق متعددی که در قرآن برای "اسراف" ذکر شده است، تنها در دو مورد از آیات، عبارت "انه لا یحب المسرفین" به کار رفته است. با توجه به این مطلب که عبارت "انه لا یحب" بر نهایت دور بودن افراد از رحمت خدا اشاره داشته و در قرآن در مورد مصادیق خطیری چون "کفر" به کار رفته است، این سوال ایجاد می گردد که آیا عبارت "انه لا یحب المسرفین"، مطلق بوده و به معنای نهایت دور بودن تمام اسرافکاران در حدی از اسراف، دورترین افراد از رحمت الهی می باشند؟ نگارندگان این سطور، سعی بر آن گماشته اند تا با ترتیب دادن این پژوهش و با روش توصیفی-تحلیلی، و با بهره گیری از آراء مفسران، به این پرسش، پاسخ دهند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، عبارت "انه لا یحب المسرفین"، فقط در آیات ۱۴۱ سوره ی انعام و ۳۱ سوره ی اعراف به کار رفته است که این دو آیه، در دو سیاق مشابه به کار رفته ، و اسلوب ساختاری خاصی را دنبال می کنند؛ بدین شکل که در هر دو سیاق، از شرک و دروغ بستن بر باری تعالی، سخن به میان آمده است. وجود عباراتی مشابه در سیاق هر دو آیه، احتمال پیروی هر دو آیه از ساختار واحد را تقویت می کند. بنابراین، هرچند هر اسرافی در هر حد و مصداق، نزد خداوند ناپسند بوده و به دوری از رحمت او می انجامد، اما وجود این عبارت به طور خاص در این دو آیه، این مطلب را می رساند که اسرافکاران مورد بحث این دو آیه که افارد مشرک و دروغ پرداز به خدا هستند،

کلیدواژه ها:

اسراف ، تفسیر تطبیقی ، شرک ، افتراء ،