بررسی محدوده ی شمول عبارت "انه لا یحب المسرفین" با تکیه بر آراء مفسران فریقین

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 116

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_QSF-15-57_007

تاریخ نمایه سازی: 20 مرداد 1403

چکیده مقاله:

از میان مصادیق متعددی که در قرآن برای "اسراف" ذکر شده است، تنها در دو مورد از آیات، عبارت "انه لا یحب المسرفین" به کار رفته است. با توجه به این مطلب که عبارت "انه لا یحب" بر نهایت دور بودن افراد از رحمت خدا اشاره داشته و در قرآن در مورد مصادیق خطیری چون "کفر" به کار رفته است، این سوال ایجاد می گردد که آیا عبارت "انه لا یحب المسرفین"، مطلق بوده و به معنای نهایت دور بودن تمام اسرافکاران در حدی از اسراف، دورترین افراد از رحمت الهی می باشند؟ نگارندگان این سطور، سعی بر آن گماشته اند تا با ترتیب دادن این پژوهش و با روش توصیفی-تحلیلی، و با بهره گیری از آراء مفسران، به این پرسش، پاسخ دهند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، عبارت "انه لا یحب المسرفین"، فقط در آیات ۱۴۱ سوره ی انعام و ۳۱ سوره ی اعراف به کار رفته است که این دو آیه، در دو سیاق مشابه به کار رفته ، و اسلوب ساختاری خاصی را دنبال می کنند؛ بدین شکل که در هر دو سیاق، از شرک و دروغ بستن بر باری تعالی، سخن به میان آمده است. وجود عباراتی مشابه در سیاق هر دو آیه، احتمال پیروی هر دو آیه از ساختار واحد را تقویت می کند. بنابراین، هرچند هر اسرافی در هر حد و مصداق، نزد خداوند ناپسند بوده و به دوری از رحمت او می انجامد، اما وجود این عبارت به طور خاص در این دو آیه، این مطلب را می رساند که اسرافکاران مورد بحث این دو آیه که افارد مشرک و دروغ پرداز به خدا هستند،

کلیدواژه ها:

نویسندگان

رقیه صادقی نیری

دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

محمدحسین نقی زاده

قرآن و حدیث، الاهیات، ادبیات، شهید مدنی آذربایجان، تبری، ایران