ارزیابی و آنالیز ترافیک کنترلی پروتکل ZRP و ارائه متد مسیریابی بهینه جهت شبکههای Ad-Hoc

شبکههای Ad-Hoc شبکههای بی سیم هستند که از گرههای متحرک تشکیل می شوند و دارای زیربنای ثابتی نبوده و نیز دارای پهنای باند کم می‎باشند. بنابراین با توجه به پهنای باند کم و تغییر دائمی توپولوژی شبکه، مسیریابی در این نوع شبکهها مشکل است. یک نوع پروتکل مسیریابی مهم در شبکههای Ad-Hoc پروتکل های هایبرید می باشند که ترکیب پروتکل های پرواکتیو و راکتیو میباشد. پروتکل ZRP یک نمونه پروتکل هایبرید می باشد که شبکه را به ناحیههای مختلف که به آن ناحیه مسیریابی گفته میشود تقسیم می کند و در آن شعاع ناحیه بر اساس تعداد پرشها بیان می شود. در این پروتکل، مسیریابی درون ناحیه به صورت پرواکتیو می باشد که IARP نامیده میشود و مسیریابی بین ناحیهها به صورت راکتیو می باشد که IERP نامیده می شود. برای یک شبکه خاص، ZRP با تنظیم شعاع ناحیه طراحی می شود. در این مقاله کارایی ZRP در شبکه Ad-Hoc بررسی می شود برای ارزیابی کارایی ZRP با تغییر شعاع ناحیه، ترافیک کنترلی تولید شده اندازه گیری می شود. ترافیک کنترلی کل از مجموع ترافیک ناشی از به روز شدن اطلاعات گرههای درون ناحیهای و ترافیک ناشی از انتقال بستهها، بین ناحیهها حاصل میشود. نتایج حاصله وابستگی بین شعاع بهینه را با سرعت ماکزیمم، تعداد گره های آماده ارسال اطلاعات و اندازه شبکه مشخص می کند.

کلیدواژه ها:

ZRP ، Ad-Hoc ، IARP ، IERP ، Ruting