واکاوی عوامل موثر بر ایجاد انعطاف پذیری در فضاهای آموزشی با هدف ارتقاء بهره وری

یکی از مهمترین فضاهایی که انسان ها زمان زیادی را در آن مشغول هستند، فضاهای آموزشی است. امروزه با توجه به رشد جمعیت و نیازمندی هرچه بیشتر کاربران از این گونه فضاها و همچنین وسعت و دگرگونی روش های آموزشی، اندیشمندان و معماران برآن شده اند که به این مهم بپردازند. در کشور های مختلف در راستای کارایی و اثر بخشی تغییرات مختلفی در فضاهای آموزشی ایجاد می کنند که سبب صرف هزینه و زمان زیادی نیز می گردد، که می توان در مرحله طراحی با در نظر گرفتن نیاز های اساسی و خواست افراد این هزنیه و زمان مدیریت شود. از آنجایی که محیط بر یادگیری، روان و احساس و همچنین عملکرد انسان تاثیر گذار است، بنابراین چگونگی پاسخ دهی به نیاز های نسل جدید که با گذشتگان گاها دچار تغییر شده است مسئله این پژوهش است.این تحقیق که از نوع کیفی می باشد ضمن بررسی مفاهیم کاربردی این حوزه با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و مطالعه کتابخانه ای اعم از بررسی مقالات، کتب و دیدگاه اندیشمندان به مسئله پاسخ داده است. نتایج پژوهش گویای آن است که بهره گیری از سازماندهی ترکیبی (سازماندهی شعاعی، خطی، مجموعه ای و مرکزی) و همچنین توجه به مبلمان های جدید، استفاده از سیستم های ساختمانی باز و مدول های پیش ساخته می تواند در راستای افزایش بهره وری در فضاهای آموزشی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، بهره وری ، انعطاف پذیری ، تغییرپذیری ، تطبیق پذیری.