نقش بادگیرها در کاهش مصرف انرژی در ساختمان

بادگیر به عنوان یکی از عناصر معمارانه که متاسفانه امروزه کارکرد خود را در معماری معاصر از دست داده است در سیمای شهرهای قدیمی به صورت المانی عمودی جلوه گر بوده است. منافذ راس بادگیر ، بر پایه اصل ( پیوند معماری با محیط اطراف ) با هدایت باد مطلوب و همچنین وارد کردن جریانی پویا و برگرفته از محیط اطراف به فضاهای داخلی از انرژی پایدار محیطی بهره مند گردیده است. بهره گیری از سرمایش ایستا در بادگیرها ، همواره عاملی مهم در جهت صرفه جویی انرژی بوده است . این تحقیق با تکیه بر مطالعه ساختاری بر روی بادگیرهای شهر یزد در اقلیم گرم و خشک و تاثیر معماری و کارکرد آن را تبیین می سازد. هدف ازتدوین این مقاله تبیین فرآیندی مهندسی برای رسیدن به یک ساختمان کارا از نظرسطح مصرف انرژی می باشد . روش مورد استفاده در این پژوهش مرور نظام مند است و این فرصت را مهیا می سازد که با مداقه در اهداف ، سوالات ، روش شناسی ، چهارچوب نظری و سایر ویژگی های مطالعات منتخب یک بررسی توصیفی و تحلیلی از آنها انجام گردد. درنتیجه این مقاله نشان داده شده که میان پژوهشگران اهمیت کمتری به روش کمی و مطالعه موردی و اهمیت بیشتری به روش توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای داده شده است. می توان گفت که روش توصیفی حدود ۸ درصد از سهم روش های تحقیق را به خود اختصاص داده است و بعد از آن روش مروری و کتابخانه ای هر یک حدود ۱۵ درصد ، روش کمی حدود ۲۳ درصد و روش توصیفی تحلیلی بیشترین مقدار یعنی حدود ۳۱ درصد را به خود اختصاص داده است .

کلیدواژه ها:

بادگیر ، معماری پایدار ، کاهش مصرف انرژی ، انرژی تجدید پذیر ، معماری ساختمان