مقایسه کیفیت زندگی والدین دارای کودکان سندرم داون، والدین کودکان دارای ناتوانی یادگیری و والدین کودکان عادی

این پژوهش به منظور مقایسه کیفیت زندگی والدین کودکان دارای سندرم داون، والدین کودکان دارای ناتوانی که 55 نفر از والدین کودکان دارای سندرم داون و 55 نفر از والدین کودکان دارای ناتوانی یادگیری و 55 نفر والدین کودکان عادی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به هر کدام از آنها پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت داده شد. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با نرم افزار SPSS-14 تحلیل شدند. جهت بررسی فرضیه ها و سوال های پژوهش، از شاخص های آماری تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و برای مقایسه دو به دو گروه ها از آزمون تعقیبی بون فرونی استفاده شد. یافته ها نشان داد که کیفیت زندگی گروه دارای فرزندان عادی در سطح 0/001>P به شکل معناداری بالاتر از هر دو گروه دارای فرزندان مبتلا به سندرم داون و اختلال یادگیری بود و والدین کودکان دارای اختلال یادگیری نیز به شکل معناداری بالاتر از والدین کودکان دارای سندرم داون بودند. همچنین کودکان دارای اختلال یادگیری نیز به شکل معناداری بالاتر از والدین کودکان دارای سندرم داون بودند. همچنین و والدین کودکان عادی بر حسب سن، سطح تحصیلات و سطح اقتصادی آنها تفاوت وجود دارد. این یافته ها مشخص می کند که والدین کودکان دارای سندرم داون و والدین کودکان دارای ناتوانی یادگیری نسبت به والدین کودکان عادی کیفیت زندگی پایین تری دارند و از بین این گروه ها نیز والدین کودکان دارای سندرم داون کمترین کیفیت زندگی را دارند. بنابراین این خانواده ها به پشتیبانی و خدمات آموزشی و مشاوره ای بیشتری نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سندرم داون ، ناتوانی یادگیری