روش تدریس ایفای نقش

روش ایفای نقش از روش های تدریس مبتنی بر تعامل است. در روش تدریس ایفای نقش به مهارت های خاص هنری مثل بازیگری در تئاتر و سینما نیازی ندارد، بلکه معلم با توجه به موقعیت، هدف و موضوع مورد نظر، به عنوان روش از آن استفاده می کند. به واکنشی که افراد نسبت به دیگران نشان می دهند، گفته می شود. یکی از روش های خلافی که در فعالیت های یا دادن برای یاد گرفتن به کار می رود، روش ایفای نقش یا وانمود سازی است. این روش علاوه بر این که یادگیری کودکان و نوجوانان را عمیق و پر بار می کند. بسیار دلکش و ذوق آفرین نیز هست. روش وانمود سازی از زندگی واقعی انسان ها، به ویژه زندگی شعف انگییز کودکان و نوجوانان گرفته شده است. همه دوست دارند در قالب شخصیت های دیگر در آیند و به بازی نقش بپردازند. انسان ها در زندگی روز مره خود همواره از شخصیت هایی که دوست دارند یا از آنها خوششان می آید تقلید می کنند و می کوشند رفتار و منش آنها را به خود نسبت دهند، یا آرزو می کنند کاش می توانستند همچون آنان باشند. گاه آنان از روی تفریح یا طنز رفتار و کردار کسانی را تقلید می کنند که سبب خنده و شادمانی اطرافیان می شود. هدف اصلی این پژوهش بررسی روش تدریس ایفای نقش می باشد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، ایفای نقش