اثر تیمول بر آلودگی باکتریایی Pectobacterium sp در کشت بافت گل لاله واژگون

لاله واژگون Fritillaria imperialis L. از گیاهان پیازی بود و به لحاظ ارزش تجاری جز گیاهان با ارزش محسوب می‌شود ولی در حالت کلی روند تکثیر در بین گیاهان کند می‌باشد. امروزه کشت بافت برای چنین گیاهان با ارزشی روزبه‌روز در حال گسترش است. علی‌رغم این‌که این روش به عنوان یک ابزار کارآمد برای تکثیر سریع گیاهان پیازی محسوب می‌شود اما بزرگ‌ترین مشکل در این تکنیک آلودگی است. به منظور مطالعه تأثیر ترکیبات گیاهی بر جلوگیری از رشد آلودگی باکتریایی Pectobacterium sp در کشت بافت گل لاله واژگون، تیمول در غلظت‌های 1٬000 - 100 پی پی ام در محیط کشت MS موراشیگ اسکوک استفاده شد. در این آزمایش تأثیر تیمول برای سه رقت از باکتری کلونی خالص، 0/2 - 0/1 : OD: 2 : OD به طور جداگانه بررسی شد. نتایج نشان داد که در دو رقت از باکتری با افزایش غلظت تیمول بازدارندگی رشد باکتری افزایش یافت به طوری که غلظت 400 پی پی ام در 0/2 - 0/1 : OD و غلظت 700 پی پی ام در 2 : OD در مقایسه با تیمار شاهد به طور کامل اثر بازدارندگی داشتند ولی افزایش غلظت تیمول کمترین تأثیر معنی دار را در مقایسه با شاهد سوی رشد کلونی خالصه باکتری داشت. این نتایج گویه پس بازدارندگی ترکیبات گیاهی از رشد باکتری آلوده کننده محیط کشت گیاهی است .

کلیدواژه ها:

لاله واژگون ، تیمول ، باکتری ، Pectobacterium sp