طراحی الگوی مطلوب مدیریت استعداد در رشته ورزشی کاراته در جانبازان و معلولین جمهوری اسلامی ایران

کشف و توسعه استعدادهای ورزشی در ورزش جانبازان و معلولین از عوامل اصلی موفقیت کسب مقام های جهانی و پارالمپیک است. هدف این تحقیق، طراحی الگوی مطلوب مدیریت استعداد در رشته ورزشی کاراته در جانبازان و معلولین جمهوری اسلامی ایران بود. این پژوهش براساس روش توصیفی-پیمایشی و بر مبنای اهداف پژوهش از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری شامل ورزشکاران، مدیران، استعدادیاب ها، داوران و مربیان در رشته ورزشی کاراته در جانبازان و معلولین بود که از میان آن ها ۲۰۰ نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات، پرسشنامه ی محقق ساخته ای بود که پنج بعد و ۵۵ سوال داشت. برای بررسی روایی محتوایی پرسشنامه به شکل کمی، از دو ضریب نسبی روایی محتوا و شاخص روایی محتوا استفاده شد. برای تعیین ضریب نسبی روایی محتوا، ازنظرات ۹ نفر از کارشناسان رشته کاراته در رشته ورزشی کاراته در جانبازان و معلولین استفاده شد؛ و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ به دست آمد. برای بررسی برازش مدل مفهومی، از مدل معادلات ساختاری، با استفاده از نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه ۲۵ و R نسخه ۱.۶.۳ بسته های SemPlot و lavaan استفاده شد. نتایج نشان داد که ابعاد مدیریت استعداد، از بار عاملی معناداری برخوردار می باشند، اما ترتیب تاثیر این ابعاد در شکل گیری مدیریت استعداد متفاوت است. ابعاد نگهداشت استعداد، به کارگیری استعداد، جذب استعداد و گزینش استعداد بیشترین تاثیر را داشتند و بعد توسعه استعداد از بار عاملی ضعیفی برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

جانبازان