طراحی الگوی مشارکت پذیری شهروندان در کنترل ویروس کووید ۱۹ با روش داده بنیاد

هدف از انجام مطالعه حاضر، طراحی الگوی مشارکت پذیری شهروندان در کنترل ویروس کووید ۱۹ بوده است. پژوهش حاضر از نظر روش در حیطه مطالعات تفسیرگرایانه قرار دارد. جامعه آماری مطالعه حاضر را کلیه اساتید دانشگاهی در حوزه جامعه شناسی، مردم شناسی، مدیریت امور شهری، مدیران ارشد سازمان مدیریت بحران کشور و همچنین، مدیران وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تشکیل داده-اند. جهت امکان پذیری انجام پژوهش، ۱۸ نفر از جامعه آماری موردنظر با بهره گیری از روش نمونه گیری گلوله برفی و با استناد به اشباع نظری با عنوان نمونه مطالعه تعیین شدند. داده های موردنیاز جهت طراحی الگوی مشارکت پذیری شهروندان با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری گردیدند. در این پژوهش جهت ارزیابی اعتبار مصاحبه ها از روش شاخص های قابلیت اعتبار یا باور پذیری لینکلن و گوبا (۱۹۸۲)، بهره برداری شد. در بررسی پایایی مصاحبه از دو رویکرد بهره گیری از شخص ثالث و همچنین تکرار مجدد کدگذاری (لینکلن و گوبا، ۱۹۸۵) استفاده گردید. تحلیل داده های مصاحبه با استفاده از روش داده بنیاد بر پایه رهیافت نظام مند استراوس و کوربین (۱۹۹۸)، بر اساس سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام گرفت. کدگذاری داده ها منجر به شناسایی ۲۰ کد انتخابی، ۹۰ کد محوری و ۴۰۱ کد باز شد که در شش طبقه شامل شرایط علی، پدیده مرکزی، عوامل مداخله گر، شرایط زمینه ای، راهبردها و پیامدها طبقه بندی شدند. این مطالعه نشان داد که عوامل مدیریتی، اجتماعی، فردی و مالی، عوامل اصلی اثرگذار بر مشارکت پذیری شهروندان در کنترل ویروس کووید ۱۹ محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

مشارکت پذیری ، مشارکت پذیری شهروندان ، ویروس کووید ۱۹ ، داده بنیاد