کاربردشناسی فرایند تصریح در ترجمه شفاهی همزمان

تصریح پدیده و راهبردی عام در گستره غنی سازی معنایی و منظورشناختی در کاربرد زبان با نقش میانجی و ابهام زدایی در حوزه های بین فرهنگی ترجمه و یادگیری زبان است. لازمه این امر، تغییرات مختلف با رویکردی مخاطب محور برای افزایش خوانش پذیری متن مقصد، ابراز وفاداری به هدف گوینده/نویسنده، و فهم بهتر مخاطب از ترجمه است. تصریح پدیده، مشتمل بر اظهار اطلاعات تلویحی متن مبدا در متن مقصد، آشکارکردن و بازتاب موارد حذف شده متن اصلی در ترجمه، و نشان دادن شفاف تر و واضح تر روابط انسجامی در متن مقصد است. مترجم شفاهی همزمان در آن واحد دارای نقش های دوگانه مخاطب/گوینده بوده و درگیر فرایندهای رمزگشایی و رمزگذاری اطلاعات در این فرایند است. هدف این مقاله بررسی رویکردهای آفرینش گفتمان مترجم شفاهی همزمان ایرانی از طریق تجزیه و تحلیل راهبردهای ترجمه گفتمان نماها در فرایند ترجمه شفاهی همزمان برای کشف ابعاد تصریح در حوزه مدیریت گفتمان است. پیکره پژوهش، شامل حدود ۳۵۰۰۰ واژه برگرفته از سه سخنرانی به زبان فارسی و ترجمه شفاهی همزمان آن ها به زبان انگلیسی است. برای اثبات اعتبار و پایایی علمی-پژوهشی این مطالعه از یک فهرست و الگوی گفتمان نما در حوزه گفتمان شناسی و دو ارزیاب بهره گرفته شد. مطالعه کنش های رفتاری مترجم شفاهی همزمان نشان داد که به میزان حدود ۸۰ درصد این مترجم شفاهی همزمان ایرانی از راهبرد گفتمانی تصریح بهره گرفته بودند. همچنین، تحلیل رفتارها و راهبردهای منظورشناختی این مترجم در چارچوب تصریح منجر به کشف یک الگوی مثلثی با رویکردها و راهبردهایی در ترجمه گفتمان نماها گردید که مشتمل اند بر افزایش، تغییر، و حذف گفتمان نماها. کاربردهای مختلف آموزشی، پژوهشی، و علمی نیز تجزیه و تحلیل شد.

کلیدواژه ها:

تصریح ، ترجمه همزمان ، عناصر مدیریت گفتمان