توسعه منحنی شکنندگی لرزه ای ساختمان بتن آرمه پس از آسیب ناشی از برخورد خودرو
محل انتشار: نشریه مهندسی سازه و ساخت، دوره: 11، شماره: 5
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 101
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSEC-11-5_006
تاریخ نمایه سازی: 16 مرداد 1403
چکیده مقاله:
امروزه با افزایش رشد ساخت ساز و تولید انبوه خودرو مطابق، احتمال حوادث ناشی از برخورد خودرو به ساختمان ها رو به افزایش است و اینگونه حوادث در برخی موارد می تواند بسیار آسیب زننده باشند. به همین خاطر توجه به ارزیابی میزان خسارت و بهسازی مجدد لرزه ای سازه ها از ضروریات است که متاسفانه در بسیاری موارد از آن چشم پوشی می شود. از اینرو در این مقاله سعی شده است تا میزان خسارت ناشی از اعمال شتاب ۱۹ رکورد زلزله در حوزه نزدیک به سازه بتنی که نحت سناریوهای مختلف برخورد به دو ستون میانی و گوشه قرار گرفته است را بصورت تحلیل دینامیکی افزاینده (IDA) مورد ارزیابی قرار دهد .ابتدا یک ساختمان بتنی با شکلپذیری متوسط مطابق با آیین نامه زلزله ایران ۲۸۰۰ (ویراش چهارم) با نرم افزار ETABS طراحی گردید. سپس مدل طراحی شده برای استخراج نمودار نیرو-زمان در نرم افزار LS-DYNAشبیه سازی شد. ساختمان مورد مطالعه مجددا در نرم افزار OPENSEES با اعمال نمودار نیرو- زمان و ۱۹ رکورد زلزله پس از وقفه ای کوتاه پس از به تعادل رسیدن مجدد سازه، شبیه سازی و تحلیل شد و منحنی های شکنندگی ناشی از تحلیل دینامیکی افزاینده ترسیم گردید. در نهایت میزان احتمال فراگذشت خسارت ناشی از برخورد کامیون و ۱۹ رکورد زلزله اعمال شده بر سازه در دو حالت برخورد به ستون های مذکور مطابق با شاخص های شکست آیین نامه HAZUS مورد ارزیابی قرار گرفت و مشخص گردید برخورد خودرو باعث تغییر شکل هایی ماندگار در سازه می شود و همچنین افزایش سرعت باعث افزایش میزان خسارت وارده بر سازه، کاهش توان جذب انرژی و در نهایت باعث افزایش خرابی در سازه می شود. به عنوان نمونه میزان نسبت تغییر مکان نسبی طبقه که یکی از پارامترهای تعیین خرابی سازه می باشد، در تمامی سناریوهای برخورد برای ستون میانی از سرعت کم به زیاد به ترتیب برابر با ۰۰۱۵۲/۰ ، ۰۰۵۱۵/۰ و ۰۲۳/۰ است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین عباسی
دانشجوی دکتری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
حمید رضا توکلی
دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی ، بابل، ایران
سپیده رحیمی
استادیار، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
محمد حسین زاده
استادیار، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران