ارزیابی نابرابری فضایی در توزیع باشگاههای ورزشی با استفاده از دادههای Google POI در کلانشهر تهران

ورزش در زندگی روزمره انسان جایگاه بسیار مهمی دارد اما با گسترش شهرنشینی و افزایش مشاغل زمانبر و کم تحرک، نقش ورزش در زندگی روزانه کاهش یافته است . باشگاههای ورزشی در شهرها به عنوان مکانهای مهم برای حفظ سلامت جسمانی شهروندان شناخته می شوند و استفاده از آنها در اوقات فراغت به دلیل محبوبیت ورزش، به خصوص در میان جوانان، افزایش یافته است . هدف این مطالعه بررسی و تجزیه وتحلیل نابرابری فضایی در دادههای نقطه مورد علاقه (POI) تمامی باشگاهها و باشگاههای باکیفیت که توسط کاربران گوگل ثبت و امتیازدهی شده است ، می باشد. دسترسی باشگاهها با استفاده از تعیین شعاع همسایگی نسبت به موجودیت بلوکهای شهری مشخص و با توجه به تحلیل دسترسی ، مقدار نابرابری فضایی بلوکهای واقع در محدوده باشگاهها تعیین گردید. سپس با محاسبه متوسط دسترسی در نواحی تهران مشخص گردید که ۷۹۳/۱۳ درصد نواحی عمدتا شرقی و غربی و جنوب غربی دسترسی نسبی پایینی به باشگاههای ورزشی دارند؛ در حالیکه ۵۸۶/۲ درصد نواحی غربی و جنوب غربی و جنوبی دسترسی نسبی پایینی به باشگاههای با کیفیت دارند. از این رو نابرابری فضایی در دسترسی به باشگاههای ورزشی در سطح شهر تهران زیاد است ولی با توجه به اینکه باشگاههای باکیفیت از نظر کاربران تعداد بسیار کمتری را به خوداختصاص دادند، عملا دسترسی بیشتر نواحی به باشگاههای باکیفیت بالا است و بدین ترتیب نابرابری فضایی ناشی از اختلاف دسترسی برای باشگاههای باکیفیت کمتر شده است . بر این اساس، این پژوهش نواحی مستعد برای مکانیابی باشگاههای جدید و نواحی نیازمند برای افزایش کیفیت باشگاههای موجود در سطح شهر تهران را شناسایی و معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

ورزش ، باشگاههای ورزشی ، دادههای POI ، کاربران گوگل ، نابرابری فضایی