دعاوی قراردادهای داوری در ایران با مطالعه تطبیقی نظام حقوقی انگلستان

همواره در مورد اینکه داوری یا اقامه دعوی در دادگاه کدامیک روش بهتری برای حل اختلاف می باشد اختلاف نظر وجود داشته است . بعضی اداعا می کنند که داوری بالنسبه سریع تر و در نتیجه ارزان تر است ، لیکن سایرین با این نظر موافق نیستند. مبنای این نظریات هر چه باشد، واقعیت این است که داوری به معنای واقعی کلمه نه سریع است و نه ارزان و در نتیجه تمامی دست اندرکاران در امر داوری باید نهیات سعی و تلاش خود را برای تشویق طرفین به مصالحع در اسرع وقت و با توجه به کلیه شرایط موجود بکار برند. از میان مزایای مختلف داوری می توان ازخصوصی ، ساده و غیر رسمی بودن جریان داوری نام برد. از یک نظر، این مسئله قدری ناخوشایند است ؛ چرا که نتیجتا داوری ها چیزی شبیه به رویه قضایی ایجاد نمی کنند. نظر یک داور نمی تواند در دعوای دیگر مورد استناد قرار گیرد، زیرا هر دعوی مطابق ماهیت خود و با کمترین تشریفات مورد بررسی قرار می گیرد و حکم صادره نیز علنی نمی گردد. علاوه بر این به استثنای شرایط محدودی که در قانون سال ۱۹۷۹انگلیس مقرر شده است : در سایر موارد یعنی در احکامی که بر مبنای رویه معمول در آن کشور صادر می شوند، دلیل تصمیمات متخذه ذکر می گردد و این خود مانع عملی دیگری است در راه استناد به احکام داوری، حتی اگر علنی نیز بشوند. مطابق این قانون بر اساس موافقتنامه داوریو یا به دستور دادگاه می توان داور را ملزم به ذکر دلایل حکم نمود. البته ارائه دلیل به معنای افشای کامل استدلالی که تصمیم داور بر آن استوارمی باشد نیست .

کلیدواژه ها:

قرراداد ، دعاوی ، داوری ، ایران ، انگلستان