نقش فاجعه انگاری درد، تنیدگی ادراک شده و اجتناب تجربه ای در تنهایی بیماران اسکلروز چندگانه

مقدمه: اسکلروز چندگانه یک بیماری مزمن پیش رونده در سیستم اعصاب مرکزی می­باشد که بر جنبه­های مختلف زندگی شخص اثرگذار است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فاجعه انگاری درد، تنیدگی ادراک شده و اجتناب تجربه ای در تنهایی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل تمامی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس ساکن شهر رشت در سال ۱۴۰۱ بود که ۱۲۰ نفر به روش نمونه­گیری دردسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه فاجعه­سازی درد (سالیوان و همکاران، ۱۹۹۵)، مقیاس تنیدگی ادراک شده (کوهن و همکاران، ۱۹۸۳)، پرسشنامه پذیرش و عمل (بوند و همکاران، ۲۰۱۱) و مقیاس احساس تنهایی (دی توماسو و همکاران، ۲۰۰۴) استفاده شد. داده­ها  با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین فاجعه انگاری درد، تنیدگی اداراک شده و اجتناب تجربه ای با تنهایی همبستگی مثبت معنادار وجود دارد. همچنین، یافته ها نشانگر این بودند که تنها اجتناب تجربه­ای قدرت پیش بینی تنهایی را دارد ) ۰۵/۰ p< ). نتیجه گیری: فاجعه­ انگاری درد، تنیدگی ادراک شده و اجتناب تجربه ای از طریق عدم پذیرش احساسات و افکار موجب افزایش تنهایی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شده است.

کلیدواژه ها:

فاجعه انگاری درد ، تنیدگی ادراک شده ، اجتناب تجربه ای ، تنهایی ، اسکلروز چندگانه