بررسی عوامل موثر بر ارتقای کیفیت سکونت در روستاشهرهای واقع در حریم کلان شهرها ( مطالعه موردی: روستاشهر گویم –شیراز)

روستا در شهر، یکی از پدیده های منحصربه فرد حاصل از شهرنشینی سریع است. روستاشهرها به دلیل وجود تضادهای اقتصادی، اجتماعی، کالبدی، محیط زیستی و غیره ای که با شهر دارند، آشفته به نظر می رسند، اما حاوی زندگی اجتماعی غنی و بااصالتی هستند؛ به همین دلیل حفظ و افزایش کیفیت در این گونه بافت های شهری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این راستا، هدف این مقاله بررسی عوامل موثر بر ارتقای کیفیت سکونت در روستاشهر گویم کلان شهر شیراز بود. در این پژوهش، کیفیت سکونتگاه از طریق پنج شاخص اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستی، کالبدی-فضایی و نهادی بررسی شده است. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و با رویکرد کمی-کیفی بود. جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و میدانی صورت پذیرفت. جامعه آماری متشکل از شهروندان روستاشهر گویم بود که ۳۸۴ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. با استفاده از آزمون های آماری دوجمله ای، فریدمن، پیرسون و رگرسیون، داده های حاصل از پرسش نامه تحلیل شد. نتایج حاکی از آن است که سطح میانگین تمامی شاخص ها کمتر از حد متوسط آزمون بود و درنتیجه ضعیف ارزیابی شد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که تمامی شاخص ها دارای تاثیرگذاری درخور توجهی در بهبود کیفیت محله گویم بودند. میزان تاثیرگذاری برابر با ۳/۹۶ محاسبه شد. در این زمینه شاخص رفاه اقتصادی با مقدار بتا برابر با ۹۴۸/۰ بیشترین تاثیرگذاری را بر بهبود وضع موجود محله گویم شهر شیراز داشته است. در راستای عوامل موثر بر ارتقای کیفیت سکونت در روستاشهر نیز نتایج نشان داد که ۱۹ عامل تاثیرگذارند که از مهم ترین این عوامل بهبود معابر و دسترسی های محله با میانگین ۰۵/۱۳ بود؛ بنابراین برای بهبود شرایط اقتصادی، حمایت های لازم از لحاظ مدیریتی، اعتباری و... از شهروندان برای رونق اقتصادی محله پیشنهاد می شود. همچنین طرح بازنگری و اصلاح معابر از لحاظ کمیت و کیفیت و همچنین انجام طرح های نوسازی براساس اولویت های بیان شده توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

کیفیت سکونت ، آزمون دوجمله ای ، آزمون رگرسیون ، آزمون فریدمن ، روستاشهر گویم