ارزیابی اثرات زیست محیطی بلندمرتبه سازی با رویکرد آینده پژوهی (نمونه موردی: شهر اهواز)

بلند مرتبه سازی ازجمله رویکردهای مهم شهرهای بزرگ جهان است که در اثر رشد روزافزون جمعیت، کمبود و گرانی زمین و مشکلات توسعه افقی شهرها رواج یافته است. یکی از مهم­ترین ابعادی که بر روند بلندمرتبه ­سازی تاثیرگذار است، بعد زیست­محیطی است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، ارزیابی اثرات زیست محیطی بلندمرتبه سازی در شهر اهواز با رویکرد آینده پژوهی بود که به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش تحلیلی­-­اکتشافی است. برای گردآوری داده­ها از پرسش نامه و تکنیک دلفی و مطالعات اسنادی­-کتابخانه­ای بهره­ گیری شد. یافته­های پژوهش نشان داد که از میان ۳۳ عامل اصلی تاثیرگذار بر پایداری زیست­ محیطی بلندمرتبه ­سازی شهر اهواز، ۱۸ متغیر به­عنوان عوامل کلیدی و تاثیرگذار شناخته شدند که این متغیرها بیشترین تاثیرگذاری و کمترین تاثیرپذیری را بر آینده زیست­محیطی بلندمرتبه­سازی شهر اهواز دارند و شامل عوامل جمعیت، توجه به ارزش­های اقتصادی بازیافت، دسترسی به نور خورشید، دوچرخه، استقرارنیافتن پارک­ها و فضاهای باز شهری، دما، رطوبت، باد، لامسه، انطباق قوانین زیست محیطی با چشم انداز، عناصر اکولوژیک، شرایط زمین و خاک، عبور پیاده، توپوگرافی و زمین شناسی، تدوین طرح­های دیپلماسی زیست محیطی، بویایی، حمل ونقل عمومی، فرهنگی-اجتماعی می­ شود. نتایج پژوهش بیانگر آن است که با توجه به تاثیرگذاری زیاد نقش عوامل میکرواقلیم و اجتماعی-فرهنگی درخصوص پایداری زیست محیطی بر روند بلندمرتبه ­سازی، مسئولان شهر اهواز می­توانند جهات موفقیت یا شکست شاخص­های پایدار زیست­ محیطی بلندمرتبه­سازی شهر اهواز را مشخص کنند. برای بهبود وضع موجود راهکارهایی ارائه شده است که نیازمند توجه جدی مدیران و برنامه­ریزان شهری است.

کلیدواژه ها:

بلندمرتبه سازی شهری ، شاخص­های زیست­محیطی ، آینده­پژوهی ، میک مک ، شهر اهواز