انگشتنگاری ژنتیکی برخی از ژنوتیپ های گلابی بومی جنگلهای بکر شمال ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

تعیین هویت ژنتیکی و شناسایی ارقام و گونههای درختان با روشهای سنتی به دلیل طولانی بودن دوره نونهالی و در مواردی تأثیر شرایط محیطی فرآیندی زمانبر میباشد. بدین منظور امروزه تکنیکهای جدیدی از جمله نشانگرهای DNA جایگزین روش های سنتی شده است. یکی از کاربردیترین نشانگرهای DNA نشانگر ریزماهواره است که به عنوان یک ابزار کارآمد، سریع و قابل اعتماد برای شناسایی ارقام، بررسی تنوع ژنتیکی، نقشهیابی ژنتیکی، گزینش و انتقال ژن در گیاهان شناخته شده است. در تحقیق حاضر به منظور تهیه شناسنامه 11 ژنوتیپ جمع آوری شده از جنگل های بکر شمال که تاکنون هیچ گونه ارزیابی مورفولوژیکی و ژنتیکی بر روی آن ها صورت نگرفته است، از 11 جفت آغازگر ریزماهواره استفاده شد. بر اساس مطالعات و آزمایشات قبلی انجام شده ژنوتیپ های شمال دارای صفات قابل توجه مانند اندازه درشت میوه و احتمالاً مقاومت نسبی به بیماری باکتریایی آتشک گلابی هستند. در کنار این ژنوتیپها از گلابی اروپایی رقم Bartlett نیز استفاده شد. تعداد کل آلل تولید شده در این تحقیق 47 عدد بود. برای هر مکان ژنی تعداد آللها از 1 تا 8 آلل با میانگین 4/27 متغیر بود. هتروزیگوسیتی مورد انتظار، تعداد آلل موثر، شاخص اطلاعاتی شانون و محتوای اطلاعات چندشکلی نشانگرها به طور میانگین به ترتیب 0/308 ، 1/516 ، 0/470 ، 0/622 محاسبه شد. گلابی های مورد مطالعه از لحاظ خصوصیات مورفولوژیک بسیار شبیه به گلابی آسیایی Pyrus pyrifolia Nakai می باشند، ولی تاکنون در هیچ منبعی حضور این گونه در ایران به صراحت گزارش نشده است. بنابراین با توجه به قابلیت توارث این نشانگرها و تابعیت آن ها از قوانین مندلی، به نظر می رسد استفاده از نشانگرهای مورد استفاده در این پژوهش روشی مناسب و کارآمد برای مطالعات آتی در زمینه اصلاح نژاد این ژنوتیپ های ارزشمند و کوتاه کردن زمان آن می باشد.

کلیدواژه ها:

انگشت نگاری ژنتیکی ، ریزماهواره SSR شمال ایران ، گلابی ، نشانگر DNA