بررسی نقش عوامل کالبدی موثر بر تاب آوری شهری ، در جهت بازسازی پس از سانحه

امروزه خسارت های ناشی از بحران های طبیعی و انسانی موجب شده است که تاب آوری یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در شهرسازی باشد. در دهه های اخیر با هدف تقلیل آسیب پذیری کالبدی و حفظ عملکرد حیاتی ، جوامع شهری را به سوی تاب آوری در برابر سوانح سوق می دهند. وقتی سانحه ای رخ می دهد، آن چه ساختار کلی که یک شهر را منسجم نگه می دارد، تکه تکه می شود. بنابراین پیس از اقدامات مدیریت بحران و در مرحله بازسازی پس از سانحه ، اولین اصلی که باید مورد توجه قرار گیرد، نوجه به ابعاد تاب آوری کالبدی شهر، و جلوگیری از تکرار این خسارات است . هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش عوامل کالبدی موثر بر تابآوری شهری ، در جهت بازسازی پس از سانحه است . رویکرد مقاله حاضر رویکردی تبیینی و غیر اکتشافی است و پژوهش حاضر ماهیت نظری دارد؛ لذا روش تحقیق مقاله حاضر روش اسنادی و روش توصیفی است . با استفاده از آزمون پیرسون و آزمون مدل ساختاری که با استفاده از نرم افزار spss و lisrell انجام شده این نتیجه حاصل شد که مولفه های عوامل کالبدی موثر بر احساس امنیت در بازسازی محلات شهری پس از سانحه (نظم محیطی ، بهداشت محیط شهری ، انطباق با محیط زیست ، تسهیلات، تنوع کالبدی -فعالیتی ، دسترسی و نفوذ پذیری )رابطه معنادار و پیوستگی بین دادهها در سطح ۹۹ درصد و پیوستگی بسیار قوی هستند و این پیوستگی از نوع مثبت و تاثیر مستقیم است . به طور کلی می توان نتیجه گرفت که واگذاری وظایف مشخص در بازسازی پس از سوانح در ابعاد ۷ گانه کالبدی که در این تحقیق اشاره شد، به مرجع مدیریتی معین علاوه بر ایجاد نقشه ذهنی منسجم ، به پایداری بیشتر شهری و محله ای و در نتیجه افزایش تاب آوری کالبدی شهرها در بازسازی پس از سانحه می انجامد.

کلیدواژه ها:

عوامل کالبدی ، تاب آوری شهری ، بازسازی پس از سانحه ، مدیریت بحران.