توسعه پایدار و مفاهیم آن در معماری مسکونی ایران

امروزه محیط زیست ، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست ، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و به خصوص در کشور ما ایران، مصرف انرژی فسیلی در فضاهای مسکونی ، برای تهیه آب گرم مصرفی و تامین گرمای فضای خانه است .با اجرای اصول پایداری محیطی می توان با این مشکل مبارزه کرد. کاربرد مفاهیم پایایی و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست ، مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است . در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند. در این پژوهش که به صورت توصیفی تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای اسنادی انجام پذیرفته شده است به بررسی دیدگاه های صاحب نظران در این حوزه پرداخته ایم و در نهایت براساس جمع بندی داده های مورد بررسی مهمترین دیدگاه های توسعه پایدار در معماری ایران را در سه دسته منابع محیطی (شامل ریز اقلیم ، فضای سبز، آب و زباله و انرژی)، مهارت طراحی و فناوری، ارزشهای اجتماعی بیان کردیم .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری مسکونی ، معماری ایران