مبانی نظری همدلی در معماری

معماری معمولا به عنوان پاسخی به نیازهای انسان، نیاز به سرپناه، امنیت ، معاشرت و ... دنبال می شود. طی چند دهه اخیر، انتقاد از معماری به دلیل سرد بودن از نظر احساسی شروع شده و متهم به ایجاد فاصله بین انسان و زندگی شده است . همدلی یک عامل کلیدی برای طراحی موفق است . با این حال، نمی توان اثبات کرد که به طور تجربی ، چگونه همدلی در حال حاضر در جامعه طراحی تعریف شده است . همدلی به عنوان یک ساختار گسترده در پدیدههای متنوع استفاده می شود و همچنین در طراحی با استفاده از بینش های فلسفه و علوم شناختی بررسی می شود. همدلی یک ایدئولوژی طراحی به جا و مناسب برای قضاوت در مورد ارزش راهحلهای طراحی است . در این پژوهش ابتدا همدلی بررسی شده و در مورد چگونگی ارتباط همدلی با معماری و طراحی پرداخته می شود و دامنه همدلی در این زمینه خاص تعریف می شود تا به درک کاربرد بالقوه آن در معماری کمک کند و راهحلهای جدیدی را برای تحقیقات آینده باز کند و راهنمایی های مفیدی را به طراحان حال و آینده ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

همدلی ، معماری ، طراحی ، تجربه انسان