امکان و شرایط طرح دعوی اضافی در حقوق ایران

پژوهش حاضر با عنوان بررسی امکان و شرایط دعوی اضافی در حقوق ایران می باشد و هدف آن بررسی و ارزیابی رویه های عملیدادگاه ها در زمینه دعوا اضافی،آگاهی دادن به قضات و وکلای محترم و اصحاب دعوا علی الخصوص خواهان ها بویژه کاری هایدعوای اضافی،رفع ابهامات قانونی و پاسخ دادن به پرسش های بسیاری که در مقایسه با سایر دعاوی طاری در مورد دعوای اضافیوجود دارد و همچنین بیان ایرادات و ابهامات قانون و ارایه پیشنهادها برای رفع آن در زمینه دعوای اضافی می باشد،روش تحقیقبصورت توصیفی تحلیلی است و این نتیجه استنتاج شده که در دعوای الزام به تنظیم سند رسمی، افزودن خواسته های الزام بهاخذ پایان کار و صورت مجلس تفکیکی، از مصادیق افزایش خواسته نیست و باید در قالب دعوای اضافی طرح گردد و همچنینیکی از دعاوی که در حقوق ما کمتر مورد توجه حقوقدانان قرار گرفته است، دعوای اضافی می باشد، در خصوص مصادیق دعوایاضافی باید گفت که افزایش، تغییر و کاهش خواسته و تغییر نحوه دعوی و تغییر درخواست از مهم ترین آن می باشند، همچنینعلیرغم اختلافی که در این میان وجود دارد به نظر ماده ۱۰۳ قانون جدید را هم باید مصداقی از دعاوی اضافی دانست،شرایط اقامهدعوای اضافی همان شرایط عام اقامه دعاوی طاری یعنی وحدت منشا و یا عنصر ارتباط می باشد

کلیدواژه ها:

دعوای طاری ، شرایط اقامه ، دعوای اضافی ، حقوق ایران.