بررسی تأثیر الیسیتورهای زیستی و غیرزیستی روی متابولیت های ثانویه گیاه خشخاش

گیاهان دارویی از هزاران سال پیش به عنوان یکی از مهمترین منابع دارویی کاربرد داشته اند. گیاهان خانواده Papaveraceae به علت دارا بودن آلکالوئیدهای بنزوایزوکوئینی که جزء گروه متنوعی از ترکیبات ازت دار به شمار می آیند به عنوان منبعی برای تولید داروهای مسکن و تخدیری نظیر مرفین و کدئین و آنتی بیوتیک هایی نظیر سانگوانیارین کاربرد دارند. فرآورده های حاصل از متابولیت های ثانویه جزء گرانبهاترین ترکیبات شیمیایی گیاهان محسوب می شوند که بطور طبیعی به مقدار اندکی در گیاهان تولید می شوند. امروزه رسیدن به راهکارهایی برای افزایش این ترکیبات در گیاهان دارای اهمیت فراوانی است. در این مطالعه افزودن برخی محرک های زیستی و غیرزیستی Biotic and Abiotic Elicitors که بر روی مسیرهای متابولیکی این ترکیبات ثانویه در محیط کشت سوسپانسیون سلولی تأثیر می گذارند و می توانند سبب افزایش این ترکیبات شوند بررسی شده است. الیسیتورهای بررسی شده در این تحقیق شامل الیسیتورهای قارچی Botrytis قارچ پاتوژن گیاهی Salicylic ،Tyrosine ، Methyl Jasmonate ChloroethylPhosphonic Acid ،Acid -2 می باشند که با توجه به مطالعه انجام شده مقدار و درصد کمی افزایش دهنده این ترکیبات با هم مقایسه شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که هر یک از این الیسیتورها بر روی یکی از ترکیبات آلکالوئیدی گیاه خشخاش تاثیر مثبت و معنی داری می گذارند و مقادیر تبائین ، مرفین ، کدئین ، پاپاورین و... را افزایش می دهند.

کلیدواژه ها:

الیسیتور ، متابولیت ثانویه ، خشخاش