زیست شناسی تولیدمثل خرچنگ Matuta planipes (Fabricius, ۱۷۹۸) در آب های ساحلی خلیج فارس (محدوده استان هرمزگان)
محل انتشار: فصلنامه محیط زیست جانوری، دوره: 16، شماره: 1
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 160
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AEJO-16-1_013
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1403
چکیده مقاله:
در این مطالعه در مجموع ۲۸۶ نمونه خرچنگ Matuta planipes (Fabricius, ۱۷۹۸) که شامل ۱۳۶عدد خرچنگ نر و تعداد ۱۵۰ عدد جنس ماده در آب های ساحلی خلیج فارس (محدوده استان هرمزگان) به صورت ماهانه از تیرماه ۱۳۹۸ تا اردیبهشت ماه ۱۳۹۹ جمع آوری ، مورد زیست سنجی و برخی از جنبه های تولیدمثلی آن مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که نسبت جنسی نر: ماده سالانه این گونه به صورت ۱:۱ نمی باشد و خرچنگ های ماده با اختصاص ۵۲/۳ درصد غالب تر بودند. هم چنین نسبت جنسی نر:ماده در این گونه خرچنگ ها بر اساس عرض کاراپاس های مختلف نیز اختلاف معنی داری با هم داشتند. براساس یافته های این تحقیق کلیه مراحل رسیدگی تخمدان در تمامی طول سال مشاهده شد. فراوانی خرچنگ های حامل تخم (مرحله ۵ رسیدگی تخمدان) در تمام ماه های سال حاکی از آن است که این گونه قادر است در تمام ماه های سال تخم ریزی مستمری داشته باشد اما با توجه به فراوانی خرچنگ های جنس ماده در مرحله ۴ و ۵ رسیدگی و همین طور شاخص رسیدگی جنسی، اوج تخم ریزی برای این گونه از اواخر زمستان تا اواسط بهار (اردیبهشت ماه) در منطقه اتفاق می افتد. میزان هماوری ماده های حامل تخم نشان داد که در این گونه هرماده با عرض کاراپاس بین ۵۰-۲۲ میلی متر می تواند ۳۵۷۱۱۰-۵۹۷۲ تخم تولید کند. میانگین هماوری در این مطالعه ۸۷۹۹۶ تخم برآوردشد. هم چنین نتایج ثبت شده نشان داد که حداقل اندازه این گونه خرچنگ که به بلوغ جنسی می رسد در عرض کاراپاس ۳۳ میلی متر و طولی که ۵۰ درصد از خرچنگ های ماده در آن به بلوغ جنسی می رسند در عرض کاراپاس ۳۷ میلی متر برآورد شد. نتایج تحقیق در این گونه نشان می دهد که ماده های حامل در کل سال دیده شده و تغییرات ماهانه شاخص های غدد جنسی در ماده حاکی از آن است که تخم ریزی در این گونه در فصل بهار به اوج خود می رسد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فوزیه جهانگیری گلشواری
گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
محسن صفائی
گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
محمد مومنی
پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
