مقایسه تجربی تاثیر نانوذرات زیستی و نانو ذرات فلزی اکسید تیتانیوم بر خواص تریبولوژیکی روان کارهای زیستی

در این پژوهش عملکرد نانوذرات بیوچار و تیتانیوم دی اکسید در ترکیب با روغن سویای اپوکسی شده به عنوان روان کار پایه زیستی بررسی می­شود. با استفاده از دستگاه آسیای مکانیکی سیاره ای، نانوذرات بیوچار از زغال باگاس نیشکر تولید شد. سپس جهت بررسی کیفیت و اندازه ی نانوذرات، نمونه هایی تهیه و با میکروسکوپ الکترونی روبشی تصویربرداری انجام شد. نانوذرات تیتانیوم دی اکسید نیز به صورت تجاری تهیه گردید. در مرحله بعد نانوذرات با درصدهای وزنی ۱/۰، ۲/۰ و ۵/۰ با سیال زیستی ترکیب و پس از اطمینان در خصوص دستیابی به یک نانوسیال پایدار، آزمون تعیین خواص سایشی و اصطکاکی انجام شد. نتایج نشان می­دهد، تغییرات ضریب اصطکاک برای مخلوط های شامل تیتانیوم دی اکسید، نسبت به نانو بیوچار بهتر است. در غلظت ۱/۰، مقدار میانگین ضریب اصطکاک نانوذرات تیتانیوم دی اکسید، ۰۹۲/۰ و نانو بیوچار، ۱۱۵/۰ ثبت شد. برای غلظت ۲/۰، به ترتیب ۰۶۷/۰ و ۱۴۳/۰ و برای غلظت ۵/۰، به ترتیب ۰۶۴/۰ و ۱۱۱/۰ می­باشد. میزان سایش دیسک های مربوط به نانو روان کار با غلظت های ۱/۰، ۲/۰ و ۵/۰ حاوی تیتانیوم دی اکسید نسبت به نانو بیوچار به ترتیب ۶۵/۲۴،  ۴۳/۳۵ و %۴۸/۸۵ کمتر است.

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، روغن زیستی ، اصطکاک ، خواص ضدسایشی ، انرژی ، سورفکتانت