بررسی تراکم پرتاران زیر جزر و مدی در مانسون زمستانه در سواحل شمالی دریای مکران (بریس-رمین-پسابندر)

پرتاران از نقطه نظر تعیین وضعیت سلامت زیست محیطی بسترهای دریایی و نقششان در زنجیره غذایی دریایی دارای اهمیت بالایی هستند. در این تحقیق به منظور بررسی تراکم پرتاران زیر جزر و مدی نمونه برداری از رسوبات سه منطقه بریس، رمین و پسابندر در۱۰ ایستگاه واقع در شمال دریای مکران به وسیله گرب ون-وین در سه دوره زمانی پیش مانسون، مانسون، پس مانسون زمستانه همراه با ثبت پارامترهای فیزیکی شیمیایی از آبان تا اسفند ۱۳۹۶ انجام گردید. در این بررسی ۱۸ خانواده شناسایی شد که بیشترین تراکم در مجموع ایستگاه ها در دوره مانسون و در پسابندر با۵۷۰±۶۷/۴۳۶۴ فرد در متر مربع و کمترین تراکم در دوره پس مانسون منطقه رمین با ۸۹± ۳۳/۲۲۵ فرد در متر مربع بوده است. در منطقه پسابندر بیشترین درصد فراوانی مربوط به خانواده های Spionidae، Maldanidae و Cirratulidaeو در بریس خانواده های Nephtydae، Phyllodocidae و Cirratulidaeو در رمین خانواده های Orbiniidae، Maldanidae وCirratulidae بودند. آنالیز واریانس یک طرفه در بین ایستگاه ها و دوره های زمانی دارای اختلاف معنی داری بوده است (۰۵/۰>P). بیشترین تراکم پرتاران از نظر دوره زمانی به ترتیب به صورت الگوی دوره مانسون>پیش مانسون>پس مانسون برآورد شده است. نتایج همبستگی تراکم پرتاران با فاکتورهای محیطی نشان داد که دانه بندی و TOM در دوره پیش مانسون دارای همبستگی مثبت و معنی داری با تراکم پرتاران بوده است (۰۵/۰>p). نتایج نشان داد که مانسون زمستانه تغییرات معنی داری را در جمعیت پرتاران مناطق مورد مطالعه ایجاد می کند. افزایش تراکم در مانسون می تواند ناشی از تغییر شکل جهت جریان و افزایش ورودی بار مواد مغذی به دنبال آن درمنطقه باشد.

کلیدواژه ها:

پرتاران ، تراکم ، مانسون زمستانه ، پهنه زیرجزرومدی ، دریای مکران