اثربخشی اجرای مراقبت دهان و دندان بر اختلالات بلع مددجویان مبتلابه بیماری اسکلروز چندگانه

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 65

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJRN-10-4_009

تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1403

چکیده مقاله:

مقدمه: یکی از مشکلات اصلی بیماران مبتلابه اسکلروز چندگانه، اختلالات بلع است که آموزش و اجرای مراقبت از دهان و دندان به این افراد می تواند بر کاهش عوارض آن، مانند آسپیراسیون و پنومونی موثر واقع گردد. مطالعه حاضر باهدف تعیین تاثیر اجرای مراقبت دهان و دندان بر اختلالات بلع بیماران مبتلابه اسکلروز چندگانه صورت گرفته است. روش کار: این مطالعه یک مطالعه شبه تجربی تک گروهی قبل و بعد از مداخله است که در سال ۱۴۰۱ در شهر تهران صورت گرفت.تعداد ۲۵ بیمار مبتلابه بیماری اسکلروز چندگانه دارای معیارهای ورود به روش نمونه گیری در دسترس از میان بیماران بستری در بیمارستان توان بخشی رفیده انتخاب و وارد مطالعه شدند. پرسشنامه مشکلات دیسفاژی در افراد مبتلابه مالتیپل اسکلروزیس (DYMUS) جهت سنجش اختلالات بلع مددجویان، قبل و بعد از اجرای مداخله تکمیل شد. مداخله شامل سه جلسه آموزش حضوری روزانه به هر شرکت کننده و مراقبین آن ها در سه روز اول مداخله به مدت ۳۰ دقیقه با موضوع مراقبت صحیح از دهان و دندان و ۲۷ روز پیگیری منظم روزانه حضوری و همچنین مجازی با استفاده از تلفن همراه هوشمند بود. مقایسه نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-v۲۵ و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی موردبررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان برابر با میانگین سنی ۴۱ سال (دامنه سنی ۵۸-۲۹) بود. بر اساس یافته ها، تعداد بیماران با اختلالات بلع قبل از اجرای مداخله ۲۰ نفر (۸۰ درصد) بود که بعد از اجرای مداخله به ۷ نفر (۲۸ درصد) کاهش یافت. همچنین میانگین نمرات مشکلات دیسفاژی طبق پرسشنامه DYMUS قبل از مداخله برابر با ۴/۵۲ بود که بعد از اجرای مداخله به ۱/۸۸ کاهش یافت که بر اساس آزمون تی زوجی معنادار بود (p<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، اجرای مداخله مراقبت دهان و دندان می تواند بر اختلالات بلع بیماران مبتلا به اسکلروز چندگانه موثر باشد؛ و به ارتقاء کیفیت مراقبت های این مددجویان در بیمارستان های توان بخشی کمک کند.

نویسندگان

لیلا قاسمی

Master Student of Rehabilitation Nursing, Department of Nursing, School of Rehabilitation Science University of Social Welfare and Rehabilitation Science, Tehran, Iran

نرگس ارسلانی

Associate Professor, Iranian Research Center on Aging, Department of Nursing, School of Rehabilitation Science, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

طلیعه ظریفیان

Associate Professor Department of Speech Therapy, School of Rehabilitation Science University of Social Welfare and Rehabilitation Science, Tehran, Iran

مریم شجاع

Ph.D. Candidate of Nursing Education, Department of Nursing, School of Rehabilitation Science University of Social Welfare and Rehabilitation Science, Tehran, Iran

محسن واحدی

Assistant Professor Department of Biostatistics and Epidemiology, School of Rehabilitation Science University of Social Welfare and Rehabilitation Science, Tehran, Iran

مجتبی عظیمیان

Neurologist, Associate Professor, School of Rehabilitation Science University of Social Welfare and Rehabilitation Science, Tehran, Iran