تاثیر تمرینات استقامتی بر رزیستین سرم و مقاومت به انسولین در زنان چاق

هدف اصلی بررسی تاثیر تمرینات استقامتی بر رزیستین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق بود. ۵۰ داوطلب جهت شرکت در پژوهش به محقق مراجعه نمودند که از این میان ۲۰ داوطلب چاق ( ۳۰ ) ( BMI ) که چاقی آنها به کم کاری غده تیروئید ارتباط نداشته و سابقه اجرای فعالیت ورزشی یا رژیم غذایی با محدودیت کالریک نداشته باشند انتخاب شدند. سپس، آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه ده نفره تمرین استقامتی و کنترل قرار گرفتند اطلاعات اولیه در رابطه با قد ،وزن درصد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها اندازه گیری و ثبت گردید. همچنین آزمودنی ها در حالت ناشتایی در آزمایشگاه تشخیص طبی حاضر شدند. از سیاهرگ دست راست هر آزمودنی پنج میلی لیتر خون گرفته شد که برای تعیین رزیستین سرم و سایر متغیرهای خونی مورد استفاده قرار گرفت پس از این مرحله گروه تمرینی تحت تاثیر برنامه تمرین استقامتی قرار گرفتند برنامه تمرین دویدن استقامتی شامل ۱۲ هفته با شدت ۶۰ تا ۷۵ درصد ضربان قلب ذخیره (شدت در چهار هفته اول بین ۶۰ تا ۶۵ در چهار هفته ۶۵ تا دوم بین ۷۰ و در چهار هفته سوم بین ۷۰ تا ۷۵ درصد) ضربان قلب ذخیره بود، در فاصله ۱۶۰۰ تا بین ۳۲۰۰ متر ( مسافت در دو جلسه اول ۱۶۰۰ متر و بعد از آن هر دو جلسه ۲۰۰ متر شد). در هر جلسه تمرین تقریبا ده دقیقه گرم کردن و پنج دقیقه زمان برای سرد کردن در نظر گرفته شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین گروه تمرین و کنترل مجددا به آزمایشگاه دعوت شدند و مانند مرحله اول از همه آنان خون گیری به عمل آمد. از آنالیز نمونه های خونی و آزمون های آماری، نتایج نشان داد انجام تمرینات استقامتی باعث کاهش معنی دار میزان رزیستین سرمی زنان چاق گردید، انجام تمرینات استقامتی باعث کاهش معنی دار میزان شاخص مقاومت به انسولین زنان چاق گردید، بین تغییرات غلظت های رزیستین سرم با گلوکز انسولین و شاخص مقاومت به انسولین پس از برنامه تمرین استقامتی ارتباط معنی داری مشاهده گردید و بین تغییرات غلظت رزیستین سرم با BMI و درصد چربی بدن پس از برنامه تمرین استقامتی ارتباط معنی داری مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

تمرینات استقامتی ، انسولین ، چاقی ، رزیستن سرم