بررسی و تحلیل اثر پروتکل های مختلف تمرینی بر تعادل، خستگی و قدرت عضلانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) یک بیماری مزمن پیشرونده سیستم عصبی مرکزی است که با دمیلیناسیون، التهاب و از دست دادن آکسون تعریف میشود. این بیماری عصبی شایعترین بیماری در بین بزرگسالان جوان است و بیش از ۲.۵ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار میدهد. افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس در مقایسه با بزرگسالان سالم، کاهش ظرفیت هوازی، تعادل و قدرت عضلانی و همچنین افزایش خستگی را از خود نشان می دهند. هدف درمان بیماری مولتیپل اسکلروزیس کاهش علائم بیماری از جمله خستگی، ضعف عضلانی، تعادل ضعیف، اسپاستیسیته و سایر مواردی است که این بیماران را درگیر می کند. به طور کلی گزارش شده است که ورزش با اثرات مثبت بر راه رفتن، ناتوانی عصبی، درد، آمادگی قلبی تنفسی، قدرت و استقامت عضلانی، وزن بدن، تعادل، سلامت روان و کیفیت زندگی مرتبط است. تاکنون انواع مختلفی از برنامه های تمرینی از جمله تمرینات هوازی، اب درمانی، تمرینات ثبات مرکزی و تعادلی، تمرینات قدرتی، تمرینات کنترل حرکتی و همچنین پیلاتس بر روی این بیماران اجرا شده و بهبودهایی در آمادگی قلبی تنفسی، ظرفیت عملکردی، تعادل، خستگی و سایر فاکتورها در این بیماران مشاهده شده است.

کلیدواژه ها:

مولتیپل اسکلروزیس ، ورزش ، خستگی ، قدرت عضلانی ، تعادل